Kirkjuritið - 01.12.1974, Qupperneq 38

ÞORSTEINN SIGURÐSSON,
Vafnsleysu:
R/EÐn
flutt á Skálholtshátíð
26. júlí 1970
Háttvirtu hátíðargestir.
Við undirbúning þessarar samkomu
var til þess mœlzt, að ég segði hér
nokkur orð á þessum hátíðisdegi Skál-
holtsstaðar. Er mér það bœði Ijúft og
skylt, og segja má, að ekki sé óeðli-
legt, að rödd úr þessari sveit, sveit
Skálholtsstaðar, heyrist hér á hátíð-
arstundu.
Stór atburður var það, og örlaga-
ríkur til góðra heilla, er biskupsem-
bœtti var stofnað, og því fenginn
staður á þessu höfuðbóli. — Að sjálf-
sögðu var það œðsta embœtti lands-
ins þá og hefur svo verið um allar
aldir, og er enn í efstu röðum, þrátt
fyrir mikinn fjölda hárra embœtta,
sem stofnað hefur verið til hér á landi
á þessari öld.
Snemma á öldum fór svo, að hið
stóra biskupsnafn festist í munm
fólksins framan við hið upprunaleg0
nafn sveitarinnar: Tungur. Það nafn
var réttnefni, þar sem sveitin Wg9u[ 1
köldum faðmi tveggja stórfljóta, Hvit-
ár, að austan og sunnan, sem er
ein stœrsta jökulá landsins, og Bruar'
ár, að vestan, en hún er ein stcersta
lindará hér á landi. Og þriðja áin,
Tungufljót, klýfur svo sveitina að endi
löngu i Eystri- og Ytritungur.
Seinna á öldum skipaðist svo rna
um hér í sveit, að hún bar biskups
nafnið, framan við sitt forna na n,
með réttu á veraldlega vísu, þe9a[
svo var komið, að biskupsstóllinn
Skálholti átti allar jarðir sveitarinnan
að fjórum undanskildum.
324