Kirkjuritið - 01.12.1974, Qupperneq 70

neitt af því, sem sagt var á fundum
þessum.
Samtök þessi leggja höfuðáherzlu
á trúfesti við játningar hinnar lút-
hersku kirkju, þar af leiðandi eru þau
áberandi íhaldssöm. Þessi íhaldssemi
virtist mér við mín litlu kynni af guð-
frœðingum þessara samtaka bitna
á trúfesti við samtíðina. Vissulega
þarf trúfesti við fortíðina að haldast
í hendur við trúfesti við samtímann.
En verk Andans, sem hin kirkjulega
hefð vitnar um, eru ekki ómerkari í
samtímanum en f fortíðinni svo fram-
arlega sem kirkjan trúir því, að And-
inn sé enn virkur innan hennar veggja.
Kirchliche Sammlung gegnir ef til vill
því nauðsynlegu hlutverki í guðfrœði-
garðinum að halda hefðinni lifandi í
nútímanum. Samt sem áður býður mér
svo í grun, að slík íhaldsöfl yfirleitt
gegni ekki svo ýkjamerkilegu hlut-
verki, sem þau halda. Á þessari ráð-
stefnu átti Missouri sýnódan í Banda-
ríkjunum nokkra fulltrúa, en Missouri
sýnódan (rekur Concordia Publishing
House) er hin lang afturhaldssamasta
af lúthersku kirkju-deildunum vestra
og stendur nú þessa dagana frammi
fyrir afdrifaríkum klofningi, sem mun
líklega kljúfa þessa kirkjudeild í herð-
ar niður. Deilurnar fjalla um bókstaf-
leg atriði eins og t. d. hvort höggorm-
urinn talaði eða ekki.
Það mikilvœgasta á þessari ráð-
stefnu að mínu áliti var guðþjón-
ustulífið. Á hverjum morgni fóru
fram morgunbœnir, þar sem sungin
var hin klassíska tfðagerð. Einnig var
það stórkostleg stund þegar ráðstefn-
unni lauk með hátíðaguðþjónustu og
mér veittist sú gleði, sem fulltrúi þessa
fjarlœga eylands, að þjóna við altaris-
göngu ásamt 4 öðrum prestum. Við
þá athöfn prédikaði Bo Giertz biskup-
,,Þeir eru of hákirkjulegir fyrir mig
sagði einn danskur prestur við mig-
Ég var honum ekki sammála. Það, sem
skortir í kirkjur okkar á íslandi, og ef
til vill yfirleitt um hinn vestrœna heim,
eru helgisiðir, fullkomnari tjáningar-
athöfn, notkun fjölbreytilegri tákna,
sem höfða meira til annarra þátta
mannlífsins en hins skynsamlega eyra-
Okkar guðþjónusta höfðar nœr ein-
göngu til hugans, boðskapurinn er
fluttur með orði og söng og söfnuð-
urinn tilbiður Guð aðeins með munm
sínum og skynsemi: í orði og söng-
Listfrœðingar halda því fram,
myndin sé eðlislœgari hvöt f mann-
inum en hugsunin. Biblfa lel^'
manna á miðöldum voru málverk.
Kirkjan flutti boðskapinn með mynd-
um, leikjum, leikritum, söng, tónlist °g
jafnvel dansi. Nú er það hins vega1
svo, að kirkjan höfðar nœr eingöngu
til skynsemi manna, dálítil tónlist f®r
að fljóta með, en sú tónlist er þá yf'r'
leitt ákaflega skynsamleg. Af þessum
orsökum þ. e. a. s., að kirkjan hefur
upphafið skynsemina innan sinna
veggja, hefur hún rekið út úr sínum
dyrum alla frjálsa listrœna tjáningu'
hvort sem um er að rœða myndlist'
tónlist, leiklist eða danslist. Um a^
hafa ýmsar guðfrœðistefnur unnið a ^
því að brennimerkja syndinni flest
því göfuga, sem tilheyrir hinu dýrle9a
sköpunarverki Guðs, þar með erU
flestir hlutar manneðlisins nema skyn
semin. Það er þáttur í kristilegri fre s
356