Kirkjuritið - 01.12.1974, Qupperneq 83

beri að hlýða Guði en mönnum. (Post.
5, 29.)
í þriðja lagi sagði Jesús: „Hver, sem
ekki er með mér, er á móti mér, og
hver, sem safnar ekki saman með mér,
hann sundur dreifir.“ (Lúk. 11, 23.)
i fjórða lagi sagði hann: „Elskið ó-
vini yðar, og biðjið fyrir þeim, sem of-
sækja yður.“ (Matt. 5, 44.)
Enginn hefur úthýst sósíalistum —
Árni telur viðræður marxista og krist-
'nna manna um sameiginleg hugðar-
efni nýjar af nálinni. Mun hann eiga
við vinsamlegar viðræður og jafnvel
tilraunir til samstarfs. Varla mun hon-
Ufn þó ókunnugt, að fræði Marx heit-
'ns og ýmiss konar afprengi þeirra
hafa lengi og mjög verið rædd í hin-
Ufn gömlu guðfræðiskólum Evrópu.
Rómversk-kaþólskir menn koma þar
litt við sögu framan af, enda má svo
heita, að það sé nú fyrst, sem rit
i-úthers og siðbótin hafa leyst af þeim
ymsar þær viðjar, sem of langt yrði
UPP að telja. En hvað, sem því líður, þá
er málum svo komið, að stórir hópar
'nótmælendaguðfræðinga á miðjum
a,dri og þaðan af yngri eru nú kallaðir
'narxistar og ekkert annað.
Trúlega mun Árni fagna þeim tíð-
'Pdum og telja þau augljósan vott um
yfirburði hinna sósíalísku fræða.
^•"istnir menn, sem halda vilja í Krist
°9 opinberunina, geta ekki sam-
fa9nað honum, því að það eru þessir
Quðfræðimenntuðu marxistar, sem
'ata nú til sín taka sem víðast og eink-
urn í hvers konar alþjóðasamtökum
^kjudeilda. Og ávextirnir sjást.
Þau margnefndu ummæli í gáttum
Kirkjurits hafa vakið ýmis viðbrögð,
sem komu höfundinum nokkuð á ó-
vart. Þannig hefur verið látið að því
liggja m. a„ að hann væri á móti fóta-
þvotti eða fótsnyrtingu, sem góðar
safnaðarkonur í Reykjavík stæðu fyrir.
Það er broslegt. Eins get ég varla var-
izt brosi, — en samúð er mér þó rík í
huga, — þegar ég rekst á unga guð-
fræðinga, sem standa næstum á önd-
inni og ná varla upp í nef sér fyrir
vandlætingu yfir því, að einhver skuli
í aulaskap ætla sér að úthýsa sósíal-
istum úr kirkjunni. Ég fæ ekki betur
séð en þar vanti eitthvað á menntun í
klassískri guðfræði og sögu hennar.
En hitt er þó sárara, að slíkum mönn-
um hlýtur að vera með öllu ókunnugt
um þá andlegu kreppu, sem gengið
hefur yfir hinar fornfrægu guðfræði-
deildir Evrópu undan farinn áratug og
borið hörmulegan ávöxt í kristnilífi
gamalkristinna þjóða. Nú færist sú
kreppa í ríkari mæli vestur um haf. —
Eins hlýtur slíkum að vera næsta ó-
Ijóst, hversu víða er nú reynt að
þjarma að hinu gamla kristniboði og
spilla því og kippa undan því fótum á
þeim forsendum, að það sé hættulegt
og ómóðins. Þar kemur Alheimsráð
kirkna mjög við sögu.
En hvenær var kristniboð hættu-
laust þjóðum — og móðins?
Enginn hefur úthýst sósíalistum úr
kirkjunni. En frá kristnum sjónarhóli
eru til a. m. k. þrenns konar sósíalist-
ar. Það er rangt hjá Árna, að söguleg
forsenda sambúðarvandamála kirkju
og sósíalisma sé hlýðni kirkjunnar við
,,valdið“. Kristnir menn hafa verið í
369