Kirkjuritið - 01.12.1974, Síða 93

Hin fullmótaða kenning um kvöldmól-
iíðina. Gildi innsetninga;orðanna.
Það, sem leiddi Lúther til hinnar
ákveðnu kenningar um kvöldmáltíð-
ina, sem hann vék ekki frá, voru
þannig innsetningarorðin. Hlýðni við
°rð Drottins knúði hann til þeirrar
kenningar. Hann hélt fast við orðin:
„Þetta er minn líkami". Sú afstaða
byggist ekki á „bókstafstrú", því slíkt
var fjarri Lúther. En innihald orða
Krists var orsök þessarar niðurstöðu
asamt þeirri grundvallarskoðun, sem
bann hafði um Ritninguna og kenn-
Ingunni um persónu Krists.
Varðandi túlkunina á innsetningar-
orðunum, þá grundvallar Lúther merk-
'ngu þeirra á orðum Páls í I. Kor. 10
°g 11. Sérstaklega var I. Kor. 10:16
stuðningur við túlkun á þeim. Um
þann texta segir Lúther: „Þessi texti
Segir ekki aðeins: „þetta er líkami
rninn", heldur að brauðið, sem við
brjótum er ekki eingöngu líkami
Krists, heldur einnig líkami Krists, sem
fyrir oss er gefinn. Hér er texti, sem
er svo skýr 0g greinlegur, að enginn
9etur krafizt meira".
Þetta hafði einnig mikið gildi fyrir
Lúther persónulega. En þeir andstœð-
ingar Lúthers, sem héldu því fram, að
kvöldmáltíðin vœri aðeins minningar-
QthÖfn, svöruðu Lúther með því, að
"Samfélag (koinonía) um líkama
Krists" vœri sett fram af Páli sem
"Ondlegur" skilningur. Páll vœri ekki
Qá töla um líkamlega neyzlu á Kristi.
En Lúther heldur því samt ákveðið
rarn, að þarna sé um líkamlegt
samfélag að rœða. [ textanum má
e Ki skilja „blóð og líkama" semtákn.
Máli sínu til stuðnings bendir Lúther
á I. Kor. 11:27 og 29. Þar er tákn ó-
hugsandi. Páll er ekki að tala um
tákn líkamans, heldur líkamann sjálf-
an. „Hvernig getur maðurinn", spyr
hann, „syndgað gegn llkamanum ef
líkaminn er hvergi nœrri?" Þess vegna
segir hann, að bœði orð Páls og inn-
setningarorðin beri að skilja bókstaf-
lega. Og enn heldur hann áfram. Oll-
um frásögnum um innsetningu kvöld-
máltíðarinnar eru sameiginleg orðin:
„þetta er minn líkami". Þessi orð eru
greinileg orð, þau eru Guðs orð.
Þess vegna verður enn frekar að taka
þau fullgild og fara eftir þeim.
Öll t ú I k u n orða Guðs er frá mönn-
um komin og því er öll túlkun ótrygg
eins og t. d. túlkanir andstœðinganna
eru gagnvart kvöidmáltíðinni. Aðeins
orð Guðs eru skýr. „Hvað verður þá
um samvizku mína? „spyr Lúther.
„Hún þráir aðeins traustan grund-
völl". Og þá segir hann, að „Guð sé
dýrlegur gjörður og samvizkunni fu11-
nœgt, þegar maðurinn einfaldlega
hlýðir orðum Guðs, eins og þau
standa".
Þarna kemur skýrt fram grundvall-
arkenning Lúthers um „hlýðni við hið
hreina orð Guðs, andstœft öllum hugs-
unum hinna; gagnslausu skynsemi".
Lúther áleit, að andsfœðingar hans í
skoðunum um kvöldmáltlðina brytu í
bág við þessa kenningu. Þeir legðu
áherzlu á að s k i I j a orðin með mann-
legum viðmiðunum í stað þess ein-
göngu að hlýða þeim og treysta.
Þeir spyrja aðeins um það, hvað er
mögulegt og miða þá aðeins við sitt
takmarkaða svið mannlegrar hugsun-
ar og getu.
379