Kirkjuritið - 01.12.1974, Síða 94

En Lúther heldur því fram, að skýr-
um orðum Guðs eigi að hlýða algjör-
lega, án tillits til þess, hvort við skilj-
um þau, t. d. ,,hvernig" líkami og
blóð Krists eru nálœg í brauði og
víni. Hann leggur áherzlu á, að þetta
„hvernig" skipti ekki máli. Guð er
meiri en svo, að við fáum skilið hann,
og því hlýtur það að vera handan
skilnings manna, hvað hann gerir.
Þess vegna vísar Lúther spurningu
andstceðinganna frá, þegar þeir
spyrja, hver sé tilgangur hinnar raun-
verulegu nálœgðar (real presens)
Krists í sakramentinu. Slík spurning sé
byggð á röksemdum manna gegn
Guði.
Þeir spyrja einnig um gagnsemi
hinnar raunverulegu nálœgðar. Þess-
ari spurningu mœtti á sama hátt vísa
frá og Lúther svarar henni ekki vegna
þeirra, sem vilja vita gagnsemina áð-
ur en þeir trúa, heldur vegna þeirra,
sem þegar trúa í einlœgni. Sem svar
við þessari spurningu leggur hann
áherzlu á eðli trúarinnar. ,,Að trúa er
að gefa eftir eigin hugsanir og óskir
og gefa sig í blindni á vald Guðs og
vilja hans". ,,Trúað hjarta spyr fyrst,
hvort þetta sé orð Guðs. Sé svarið já-
kvŒtt spyr það ekki áfram, hvort þetta
Guðs orð sé nytsamlegt eða nauðsyn-
legt." Hvað svo sem Guðs orð segir
og fyrirskipar er gott. Mennirnir skulu
ekki mœla út eða vega orð Guðs. Að
beygja sig ekki undir orð Guðs er ein-
mitt hið sama og upprunasyndin, til-
raun til að brengla hlutföllunum milli
Guðs og manns. Ef maðurinn lœtur
hlýðni sína við orð Guðs hvíla á eigin
innsœi á notagildi orðsins hefur hann
sett sig ofar Guði, Slíkt hlýtur að
verða fordœmt, en það er einmitt
sú afstaða, sem rœður, þegar rœtt er
um gagnsemi hinnar raunverulegu ná-
lœgðar Krists í efnum kvöldmáltíðar-
innar.
í Marburg sagði Lúther: ,,Ef Guð
segði mér að neyta taðs, mundi eg
gera það og vera fullviss, að það vceri
mér heilsusamlegt". í þessari afstöðu
Lúthers á hann ekki við algjöra upp'
gjöf fyrir meiningarlausum og ein-
þykkum vilja. Hann heldur því fram,
að allt, sem Guð gerir sé gagnlegt og
nauðsynlegt fyrir mennina. Trúin er
það, að vœnta sér alls góðs af Guði.
Það, sem vakir fyrir Lúther er þetta:
„Mennirnir eiga ekki að grundvalla
trú sína á því, hvað þeir skilja af
hugsanagangi Guðs, heldur leita ein-
göngu eftir skilningi í trú. Því skiln-
ingur mannlegrar skynsemi cr ekki sa
mœlikvarði, sem við eigum að mcela
Guðs orð með, heldur á Guðs orð að
vera mœlikvarði allrar skynsemi. &
við byrjum á því, að gagnrýna truar-
setningar, sem byggðar eru á Guðs
orði með rökum, sem eingöngu cru
byggð á skynsemisrökum manna, cr
hcegt að halda endalaust áfram °9
þá verður ekkert eftir. Því orð Guðs cr
skynseminni alltaf heimska (I. K°r'
1:18). Það er mjög erfitt út frá rökum
skynseminnar einnar að scetta sig v'^
kenninguna um raunverulega nálcegð
Krists i efnum kvöldmáltíðarinnar. En
svo er einnig um aðrar trúarsetningah
t. d. það, að Jesús sé bœði Guð °9
maður. Þess vegna verður gagnvarr
orðunum „þetta er minn líkami", a
beygja sig undir þau í trú.
380