Syrpa - 01.12.1911, Blaðsíða 15

Syrpa - 01.12.1911, Blaðsíða 15
ILLAGIL 77 ljós. — Já, ef til vill! En mundu þær nokkurntíma komast 'útí dags- ljósiö undan klakahjúpi hörkunnar, sem eins og huldi hans innra og ytra mann? Því var ekki hægt að svara. Tíminn meö atvikum sínum varð aö leiða það í ljós. Skyldu nú annars fornu fyrirmæl- in koma fram í ættinni? Að Illagil yrði þeim hættulegt eða niáske að fjörtjóni! Hvað það var voðalegt! Og Sigga litla, sem var altafáferð- inni upp í Hömrunum, næstum á hverju máli. — En han.n gat engu ráðið. Gat ekkert gjört. Hvað hann var mikill aumingi! Svefninn seig á augu hans og tók hann með sér inn á land draumanna. Þorstein dreymdi að hann stæði úti á bæjarhlaðinu, klæddur í spari- föt sín. Sigríður stóð hjá honum í hversdagsfötunum. Var hún öll blóði drifin og sorgbitin mjög. ,,Því ertu svona Sigga mín?“ spurði hann. Hún svaraði því eigi, en benti á föður hans, sem var að slátra lambi inn í skemniu þar á hlaðinu, og voru hendur hans allar blóði storknar. ,,Kystu mig, kæri Steini“, mælti hún angur-blíðum bænarrómi og skein djúpur harmur úr augum henn- ar. Þá sá Jiann að varir hennar voru líka blóðugar og varð honum felmt við, og starði á hana forviða, án þess að hreyfa sig né svara neinu. ,,Faðmaðu mig“, sagði hún svo lágt að það heyrðist varla, og sá hann tár glitra í augum hennar. ,,Geturðu ekki þvegið fyrst af þér blóðið Sigga mín?“ spurði Þorsteinn hálf utan við sig. Hún svaraði eigi, en andvarpaði þungt og bjóst að ganga burt frá honum, og runnu tárin niður kinnarnar. Þá gleymdi hann blóðinu, sneri sér að henni og sagði: ,,Farðu ekki elsku Sigga“, og svo kysti hann hana og faðmaði. ,,Elsku Steini minn! Nú er blóð- ið horfið fyrir áhrif ástarinnar. Líttu á. Þá sá hann að það var burtu og Sigríður stóð hjá honumspariklædd. ,,Viltu ekki gangameðmérspotta- korn Steini“, spurði hún björt og töfrandi. ,,Jú,æfinlega ganga meðþérSigga tnín“, svaraði hann. Og svo leidd- ust þau norður og upp frá bænum og aldrei á æfinni fanst Þorsteini að sér hafa liðið eins vel og þá. Alt í einu voru þau komin að Illa- gili, norður og upp við hamrana. Þau gengu pfan í gilið. Þá sá hann hlið mikið á bergi einu háu fyrir of- an þau, en inn af því lá salur ljósum Ijómaður. ,,Þetta er kirkjan“,sagði Sigríður. Þá sá Þorsteinn að frá hinum enda salsins komu tveir menn og báru á milli sín líkkistu. ,,Hvað á þetta að þýða?“ spurði hann. ,,Manstu eftir gömlu sögunni um vinnumanninn og bóndasoniun, frænda okkar, sem hröpuðu í Illa- gili?“ spurði hún. Þorsteinn kvaðst það muna. „Þessir tveir menn, sem þú sérð, eru þeir, en þessa kistu sem þeir bera á milli sín ætla þeir mér“,mælti hún dapurlega. ,,Við skulum fara héðan“, sagði hann og var órótt innanbrjósts. ,,Eg má ekki fara, því þeir bíða mín í kirkjunni“, mælti hún. ,,Þá fer eg líka inn með þér“, sagðihann. ,,Nei það máttu ekki góði Steini“,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Syrpa

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.