Syrpa - 01.12.1911, Blaðsíða 45

SAGNIR NAFNKUNNRA MERKISMANNA
107
veriB aö ónáöa og hræða móBur
hennar“, sagBi hann viB mig og'
tók ekki eftir að eg- glápti á hann af
undran. ,,Hún er orSin hrum og
heilsulítil og getur haft ílt af ferBa-
lagi á þessum árstíma. Og svo er
Ellu aB batna.
Eg bar það snúningalaust af mér,
aB eg vissi nokkra vitund um ves-
öld mágkonu minnar og aB eg ætti
nokkurn þátt í því, að móðir hennar
hefði veriB símaB. ViB hröBuðum
okkur svo aö síma gömlu konunni,
sem þá var á þjótandi ferð með
Washington-lestinni, til að létta af
henni kvíBa. En við gátum engan
veginn botnað í því hvernig stæði á
símskeyti hennar, fyr en hún kom
sjálf til.
Hún sagBi okkur, að hún hefði
veriB hjá syni sínum um kvöldiB í
bezta velgengi og veriB nýkomin
heim til sín, þá er henni fanst endi-
lega aB dóttur hennar tnyndi hættu-
lega veik. Hún.sagöi börnum sínum
frá hugboBi sínu og að það stafaði
af því, að hún hefði heyrt hana
kalla á sig. En þau vildu
ekki taka neitt mark á því. Hún
var samt ekki í rónni fyr en hún
símaði dóttursinni til Washington.
Við bárum saman tímann og þaB
stóð heima, að mágkona mín var
sem allra þjáðust,þegar móðir henn-
ar heyrði kallið.
Skygni og heyrni.
(Sögn Jhomas A. Wise).
Eg hefi verið öndungatrúar frá
því eg var barn, þ. e. a. s. trúaB á
svipi framliðinna og aB þeir geti
talað við menn í þessu lífi. Eg hefi
þessa trú, af því að fyrirburður,sem
bar fyrir móBur mína eftir lát föður
míns, sannar aB trú þessi sé rétt.
FaBir minn fórst viB sprengingu og
móBir mín sagði okkur frá missi
okkar löngu áður en nokkur frétt
um slysið gat náB til hennar í Eng-
landi. Hún sagBi aB faðir minn
hefði birzt sér eins og hann var,
þegar hún sá hann síðast á lífi,sagt
sér af slysinu og afdrifum þess og
og að hann hefBi átt all-langt tal
viB sig um börnin og hvernig hún
skyldi ráBstafa þeim. Hún bæði sá
hann og heyrði orð hans og ekki
var nærri öðru komandi við hana
en fara eftir ráðum hans, þótt
væru svona kynlega undirkomin.
Eftir nokkurn tíma kom fréttin utn
slysiB sína vanalegu leið til móBur
minnar, en hún var þá viB henni
búin og sagði þeim sem kom með
hana, miklu ítarlegar af slysinu, en
hann gat sjálfur gert.
Sannarleg kynjagáfa.
(Sögn J. E. Dodson's).
Eg þekki ungverskan mann sem
er sao frábrigðilegum gáfum gædd-
ur að hann getur sagt hvað drifiB
hefði á dagana fyrir mönnum, þótt
hann hafi aldrei heyrt þá né séB
fyr; varurð þessi þykirhonum koma
að utan að sér. Þráfaldlega hefir
þaB komiB fyrir, aB hann hefirgeng-
ið fram af þeim, sem hafa vefengt
gáfu hans, tneð því aB lauma aB
þeim einhverju launungarmáli þeirra
Hann þarf ekki á neinum ti'færing-
um aB halda til þess og heldur ekki
myrkra klefa. Því fer svo fjarri,
að hatin getur staðið og verið að
skrafa viB menn alveg eins og vana-
lega gerist og rekiB þá í þá þaB,
sem þá minst varir,alt í einu í miBju
skrafinu.
Eg hefi vitaB hann segja manni,
sem var aB háðast aB því að nokkur
maBur gæti vitaS æfi annarsmanns,
sem hann hefði engin kynni af,bæði
hvar og hvenær hann væri fædd-
ur og hvað komið hafði fyrir liann á
æfinni. Meira að segja hann rak í
þennan mann nokkur atvik úr æfi
hans, sem komu sér heldur illa fyrir
hann og gerði hann alveg miður sín.
Eitt sinn lenti hann í þrætu við
einn, sem var aB reyna hann, um
það hve marga bræður hann ætti.
Ungverjinn sagði að hann þ. e. a.s.
sá, sem var að reyna hann ætti
átta bræður, en hinn sagði að þeir
væru ekki nema sjö. Þrætunni var
skotið til móBur hans, eftir beiðni