Syrpa - 01.12.1911, Blaðsíða 44

106
SYRPA
báðir lagt hug á sömu stúlkuna og'
og morðinginn drepið bróður henn-
ar af afbrýðissemi.
Grant hershöfðingi hlýddi á sög-
una með mikilli athygli. Hann hafði
lítið lagt til samtalsins til þessa, af
því að i hvert skifti sem honum fór
orð af munni hversu hversdagslegs
efnis sem var, þá sló öllum í þögn til
að nema orð hans. En nú tók hann
til máls, er frúin lauk sögu sinni,
og sagði:
Eg hefi góða og gilda ástæðu til
að trúa á þessa ófreskisgáfu, eða
skygni eða hvað sem það er nú kall-
að. Eftir að eg gekk úr herþjón-
ustunni, settist eg að á jörð nálægt
St. Louis,og meðan eg bjó þar, var
það einn dag, að eg ók til þæjarins
með viðarhlass af jörðinni. Bú-
skapurinn gekk ekki vel og eg var
heldur í öngum mínum út af því.
A heimleiðinni sá eg spjald út í
glugga; ,,Forlög eru sögð fyrir
hér“. Eg steig út úr vagninum,
gekk inn og fann blákonu, tíræða
að aldri tilsýndar. Hún bauðst til
að segja mérörlögmín fyrir fyrir 50c.
Mér Ieizt það víst mundu vera góð
kaup og við keyptum því.
Hún skoðaði vandlega hönd mína
stokkaði slitna og skitna spilaræfia
og starði síðan angurvær álengdar
eins og í draumi. Það var eins og
hún væri að reyna að rýna inn í
framtíðína; og því næst sagði hún
mér hvað lægi fyrir mér.
Hún lýsti náið viðburðunum sem
fram við mig ættu að koma,og sem
mér þótti þá harla ólíklegir til þess,
en sannast að segja, hefir alt gengið
nákvæmiega eftir, eins oghún sagði
fyrir, alt til þessa tíma.
Við vissum öll, hvað gengið hafði
á í millibilinu. Nokkrum árum eft-
ir spá kerliugarinnar hófst borgara-
stríðið. Grant dró saman sjálfboða
sveit, gerðist foringi fyrir henni og
gekk með hana inn í sjáifboðaliðið.
Hann hlaut síðan eitt enibættið á
fætur öðru hvort öðru tignara og
var loks skipaður æðstur foringi yfir
allan her Bandamanna og réð fyrir
hérum bil tveimur milljónum manna.
Hann barðist sextíu og þrjár orust-
ur og hafði sigur í öllum. Sigur-
sæld hans barg Bandaríkjunum, við
Appomattox gafst Suðuriíkja her-
inn upp fyrir honum og þaðan var
hann nýkominn.
Það varð steinshljóð í salnum
þegar hann lauk máli sínu.
,,Sagði hún nokkuð lengra fram,
herra foringi“, spurði Morgan ráð-
herra svo upp úr þögninni.
Grant svaraði einungis: >,Já“.
Enginn gerði sig svo djarfan, a
spyrja frekar, en Grant varð síðar
tvívegis forseti Bandríkjanna. Vissi
hann það þá?
Samþel.
(Sögn Roberís M. Thomþsoti,oííursia)
Fyrir nokkrum árum kom ein-
kennilegt atvik fyrir í Washington,
sem eg varð vitni að. í þann tíma
höfðu menn ekki niikla trú á,að þess
kyns fyrirbrigði væru til. Menn
héldu þau þá tóman hugarburð; en
nú hafa menn skift um gkoðun á
því, og atviki því er nú vel hægt að
gera sér grein fyrir eftir nýjustu
vísindaleguni rannsóknum, þannig,
að það hafi ekki verið annað en
vanalegt samþel (telepaþia).
Eg var þá gestkomandi hjá bróð-
ur mínum og gekk snemma til
sængur.því þau hjónin, bróðir minn
og kona hans, fóru í boð til Sher-
manns ráðherra. Eg svaf væran
um nóttina og vissi ekkert af því
sem gekk á um miðnæturskeið út
af því, að mágkonu minni varð
snögglega ílt.
Morgninum eftir gekk eg til borð-
stofu og var bróðir minn þar fyrir.
Eg sá að hann var í illu skapi út af
einhverju. Hann hélt á uppbrotnu
símskeyti í hendinni og rétti það að
mér til að lesa.
,,Vertu þolinmóð, Ella. Eg kem
bráðum; fer af stað með fyrstu ferð
til Washington.
Undirskrifað: Mamma".
,,Mér misllkar, að þú skulir hafa