Syrpa - 01.12.1911, Síða 17

ILLAGIL
79
hans. Aldrei fyr haföi hann sagt
neitt svipað þessu viö föður sinn.
Hann haföi máske stundum hugsað
svipað þessu, en æfinlega þagað.
En nú varö hann að tala. Hann
var næstum hissa á sjálfum sér, en
kvíðinn og gremjan kvöldu hann og
þrengdu honum til að segja sann-
færingu sína í þetta skifti. Hann
mundi vel eftir svipnum áföðursín-
um í gærdag, og hann þóttist viss
um aö þetta kæmi illu á stað, en
hann var knúður áfrain af áður ó-
þektu valdi til þess að segja það alt
•og dylja einskis, hvað sem það
kostaði.
Föður hans varð orðfall fyrst í
stað. Svo gekk hann fast upp að
Þorsteini, hvesti á hann augun og
mælti í þrumandi málrómi:
,,Eg vondur! Segir þú það! Þú?
Geri eg ekki æfinlega rétt? A!
Svaraðu mér Steini!“
,,Nei, þú- gerir það ekki pabbi.
Langt frá því. Þú ert óréttlátur
— reglulega illur við Siggu. Þú
getur séð það sjálfur.— Mig dreymdi
í nótt svo óttalegan draum,og hann
er óhamingjuspú fyrir okkur og
verður okkur öllum fyrir illu“. Þor-
steinn sagði þetta eins stillilega og
hann gat, og horíði fast og alvar-
lega framan i föður sinn.
,,Hvað kemur þér Sigga við, og
hvað heldurðu að mig varði um vit-
laust drautnarugl úr þér, ha, ha!
Hugsarðu þér að leika á migdreng-
ur minn. Eða ertu að ganga af
vitinu? — Nei, Steini minn! Það
bíður nú og lætur sig að þú farir
með mig í gönur“.
,,Mér kemur Sigga eins mikið
við og þér pabbi, og miklu meira.
Mér er sama þó þú vitir það, ef þú
■veist það ekki. — Sama hvað þú
segir. Mér þykir vænt um hana.
— Já, þú getur stappað niður fæt-
inum og krept hnefann, en mér er
sama um það líka. Okkur þykir
vænt hvort um annað. Þú getur
ekki sagt að það sé Ijótt. Þú get-
ur bara verið vondur og óréttlátur,
eins og þú hefir oft verið og það
seinast í morgun, þegar þú hraktir
Siggu litlu aftur af stað, en þér
hefnist fyrir það,—það bitnar á þér.
Draumurinn minn hefir þýðingu,
því miður. Blóðið lendir á þér.
Kuldinn og ílskan kveða óhamingju
dóm yfir þér“.
,,Ertu sjóðandi vitlaus Steini?
— Band vitlaus! — Vænt hvort um
annað! — Asnaskapur! .— Blóð yfir
mig! — Dr'aumarugl og vitleysa.—
Þú ert búinn að missa ráðið!“
,,Nei, ekki enn þá, pabbi! Og
eg veit því þú varst í illu skapi í gær-
kveldi, og hversvegna þú rakst
Siggu af stað aftur í morgun. Það
var bara af því að þú sást okkur
kyssast í gær, þegar við vorum að
snúa heyinu. En því máttum við
það ekki? Hver getur bannað okk-
ur það?“
,,Það get eg! Og þegiðu strák-
skömm! Steinþegiðu! Þú ert
orðinn brjálaður! Snáfaðu inn og
láttu mig aldrei heyra þessa bölvaða
vitleysu til þín framar. —■ Ekki
nema það þó, að vera orðinn svona
vitlaus upp úr þurru! Minna má
nú gagn gera!“
,,Þú veist betur en þú talar,pabbi.
En svo lengi sem við verðum sam-
an og meðan þú bætir ekki kjör
Siggu, skaltu fá að heyra þessa vit-
leysu, sem þú kallar. Og eg skal
líka láta þig heyra drauminn. — Þú
verður að heyra hann“. — Og með
þessnm orðum,skýrði Þorsteinn föð-