Syrpa - 01.12.1911, Side 48

110
SYRPA
að skerinu. Þá tók reyfarinn öxi
þunga og hjó sundur festina sem
duflinu hélt.
Hann hjó klukkuna af duflinu.
Hún datt í sjóinn ogf sökk.
,,Ábótinn fær enga þökk hjá þeim
sem hér fer um næst“ sagði Ralph
the. Rover.
Skömmu síSar rann á byr og
sigldi þá hið svarta skip sína leið.
Reyfarinn horfði til baka og sá að
ekkert merki var á blindskerinu og
þá hló hann.
Eftir það sigfldi Ralph the Rover
um sjóinn bæði da-ga og dimmar
nætur og rændi hvert skip er hann
náði. Þar kom að lokum að hann
sigldi heim á leið til þess staðar er
hann kom frá í byrjuninni.
Þann dag var veður mikið og stór
alda. Skipið har fljótt yfir. En
undir kveldið féll veðrið og lagði
þykka þoku á sjóinn.
Ralph the Rover var á gangi á
þiljum uppi og vissi ekki hvert skip-
ið bar. ,,Það vildi eg að þokunni
létti“, mælti hann.
„Egþóttist heyra boðaföll“,mælti
sá er hélt vörð. ,,Við hljótum að
vera nærri landi“.
,,Ekki veit eg það“, svaraði rej'f-
arinn; ,,hitt ætla eg, að nú sé skamt
í Skallasker. Eg vildi eg heyrði
hljóðið í klukku ábótans þess góða
manns".
Þegar hann slepti orðirju, stóð
skipiðgrunn. ,,Það er Skalla-sker!“
æftu skipverjar, og í sama bili tók
skipið dýfu og fór að sökkva.
,, Mikil ógæfa hefir mig hent!“
kvað við Ralph the Rover. ,,Þetta
hafði eg af að glettast við ábótann! ‘ ‘
Hvað mundi hann heyra þegar
bárurnar soguðu hann niður? Var
það bjalla ábótans, er hringdi í móti
honum, djúft niðri á mararbotni?
SMÁVEGIS.
Elzta Borg
á jörðu vorri, þeirra er enn eru við
lýði, er vafalaust Damascus;Nineve,
Babylon, Tyron og Sidon eru allar
liðnar undirlok,en Damascus stend-
ur þann dag í dag og er enn, eins
og fyrir daga Abrahams, höfuðból
verzlunar og viðsl.ifta í nálægum
löndum.
Saga þeirrar borgar er merkileg,
en frægust er hún fyrir þann varn-
ing sem þaðan hefir kotnið áýmsum
öldum. Þar á meðal má nefna á-
vexti þá er kallaðir voru d a m a s c o
á miðöldunum, svo og damask, eða
rósadamask, sem var dúkur úr silki
og baðmull, en vínviðarblöð eða
blóm voru ofin í dúkana. Þá eru
sverðin fræg er srníðuð voru í
Damascus fyr á öldum; þau voru
betur stillt og beittari en önnur
sverð, og oft smelt gulli og silfri
eða dýrum steinum. Sagan segir
að á dögum Tamerlaus var að eins
einn vopnasmiður í Damascus, sá
er stilla kunni stál í sverðin, honum
náði Tamerlaus á sitt vald og flutti
með sér austur á Persaland og við
það féll niður vopnasmíðin í Dam-
ascus.
,,Gjörðu svo mikið gott, sem þú getur, en gjörðu það svo hávaða-
laðst, sem unt er. “
,,Sá sem gerir öðrum gott, gerir sjálfum sér gott; þetta er satt,
ekki aðeins um afleiðingarnar, heldur um verkið sjálft. Því að meðvit.
undin um að hafa gjört gott er ríkuleg laun. — Seneca.“
,,Ekkert er fegra en sannleikurinn, ekkert betra en frelsið, ekkert
hlýrra en kærleikurinn, ekkert bjartara en ljósið og ekkert sterkara
en trúin.“