Syrpa - 01.12.1911, Page 51

KONRÁÐ OG STORKURINN
113
vitni sína, leysti hún þaö með mestu
aðgætni og það er létt aö ímynda
sér g-leði hennar, er hún sá að það
var frá syninum lðngu horfna. Hún
hljóp aðvörmu spori tilþorps prests-
ins, að segja honum þessi gleðitíð-
indi. Sagan barst þegar um alt
þorpið. Allir voru á sama máli.
Það varð að senda einhvern til að
leysa Konráð úr ánauð. Naista
sunnudag fóru þorpsbúar með spari-
fé sitc til kirkjunnar og hverogeinn
gaf eins mikið og hann gat,til lausn-
argjalds sonar ekkjunnar. Síðan
var maður sendur á fund konungs-
ins, til að leggja málið fyrir hann
og fá herskip til fararinnar, sem
sjóræningjar ekki þyrðu að veita
árás.
Það þurfti langan tíma á þessum
dögum til að ferðast til Afríku og
kaupa Konráð þar úr þrældómi. En
áður en storkurinn flaug til suðurs,
hringdu kirkjuklukkurnar og fólkið
í þorpinu heilsaðist með gleðibrag,
því sonur ekkjunnar var leystur úr
ánauð og var aftur lieill og óhultur
í smáhýsi móður sinnar. _
ORUSTAN VIÐ WATERLOO.
Eftir GKÍM THOMSEN. .
(tír Tímariti liins fsl. bókmentafél.)
Það g'efur að skilja, að það er mismun-
andi blær á iýsingunum á þessum bardaga,
eftir því hvaðan þær stafa, hvort höfund-
arnir eru Frakknr, enskir, þýzkir eða
Hollendingar. Eg hefi lesið alt, sem eg
hef komizt yfir,um orusluna, sögu Napóle-
ons og Soults, bréf Wellingtons, frásagnir
Þjóðverja og Hollendinga, og ýmsar lýs-
ingar eftir sagnaskrifara allra þessara
þjóða, svo sem Thiers, Vietor Hugo,
Stendhal, og margar enskar eftir hina og
þessa, og loks eina ágæta hollenzka eftir
van Lennep. Hefi eg fyrst og fremst tek-
ið það, sem öllum ber saman um, og þá
það, sér í lagi eftir van Lennep og
Strendhal (hinn síðari var sjónarvottur),
sem mér virðast sterkastar líkur fyrir að
satt sé og hlutdrægnislaust. Sjálfur fór
eg fyrir alt að 40 árum síðan um vígvöll-
inn, og hefi komið bæði að Waterloo.Mont
St. Jean, Belle Alliance, Papelotte, Plan-
chenoit, og fleiri stöðum þar í nánd.
Rétt fyrir sunnan borgina Brussel
er hinn svo nefndi Soigríes-skóg'ur
og suður af honum att.ur þorpið
Waterloo, þar sem hertoginn af
Wellington nam staðar eftir bardag-
ann við Quatre Bras þann 16.— 17.
júní 1815, og haföi höfuðaðsetur sitt
þann 17.—18. sania mánaðar. Frá
Waterloo hækkar landíð smámsam-
an jafnt, svo sem hálfrar stundar
(mílu) vegar upp að hæðinni Mont
St. Jean, sem varla má heita það
sem vér köllum háls, því síður fjall,
þó það liggi í nafninu; mundum vér
helzt kalla það langabrekku. Miðja
vrga milli Wtiterloo og Mont St.
Jean liggur hliðvegur til Nivelles
úr höfuðpóstveginum frá Charleroi
til Brussel. Vestanhalt og sjávar
megin við Mont St. Jean liggur
þorpið Braine-la-leud, að au'stan-
verðu þorpið Ohain,hæðin Smohain-
bændagarðarnir la Haye og Pape-
lotte, og kastalinn Frischemont.
Súður af Mont St. Jean eru akrar,
vellir og' engadrög, með mörgum
skurðutn, snrærri og stærri vegum
og stígum (að austanverðu þar á
meðal djúpum holvegi frá Planchen-
oit til Papelotte), og liggur höfuð-
póstvegurinn frá Charleroi til Bruss-
el, tvísettur eikaröðum og með djúp-
um skurðum beggja vegna, því nær
beint utn þvera akra og engi frá
Mont St. Jean og suður að gest-
gjafagarðinum Belle Alliance, þar
sem Napóleon nam staðar 17. júní
um kvöldið. Að austanverðu við
Belle Alliance liggur þorpið Planche-
noit, og liggur þaðan, eins og fyr
segir, djúpur holvegur n.orður að
Papelotte. Enn eru tvö örnefni,
sem kotna við þessa sögu: 1.