Syrpa - 01.12.1911, Blaðsíða 66

128
SYRPA '
og með því að binda taug í fremsta
hundinn, tókst okkur að tosa öllu
upp á bakkann. Líkinu álitum við
enyin tiltök að koma upp úr yilinu,
og skildum það naudugir eftir
niður á ánni.
Nálægtlimmtán föðmum frágilinu
fundum við góðan náttstað, þó þur
viður væri ónógur. Við bjuggumst
um að vanda og er því var að mestu
lokið, gekk eg spölkorn inn í skóg-
inn, að sækja viðarfang, sém eg
hafði skilið þar eftir. Þegar eg
kom til baka spurði Taylor mig,
hvort eg ekki hefði hsyrt’ kallað
hátt frá ánni og tvisvar endurtekið.
Ekkert hafði eg heyrt, enskógurinn
var þéttur og eg með þykk kinna-
skjól, því kalt blés. Indíánarnir
fullyrtu báðir, að þeir hefðu heyrt
ópin. Eg kvað bezt að grensl-
ast eftir hvað um væri að vera,
mundu Indíánar nokkrir hafa fylgt
slóð okkar. Fórum við niður að
ánni, en heyrðum hvorki eða sáum
neitt. Eg afréð að draga upp líkið
ef mögulegt væri og eftir afarmikla
erfiðismuni komum við sleðanum
upp úr gilinu. Við sáum þó ekki
eftir fyrirhöfn okkur, því næsta
morgun sáum við þess merki, að
fjallfress hafði um nóttina farið þar
um,er sleðinn með líkinu hafði stað-
ið. Það er þarflaust að segja þeim
er það dýr þekkja, að líkið liefði
ekki verið ósnert, ef við hefðum
skilið það þar eftir yfir nóttina.
Um síðir komumst við til Fort
Simpson 21. marz. Og var líkið
kistulagt ogjarðað 23.þessmánaðar.
Stuttu eftir komu okkar þangað,
sagði og Mr. Ross verzlunarstjóra
þar í virkinu, ferðasögu okkar. Mr.
Ross hafði verið vinur Peers, hafði
gott minni og var orðlagður fyrir
eftirhermur. Hafði hann upp orðið
,,Marche‘‘ eftir Peers sáluga og
kváðust allir þekkja röddina. Fanst
mér það alveg sama röddin, og eg
heyrði á ánni
Meðan á dvöl minni í Fort Simp-
son stóð, sváfum við Ross sinn í
hverju rúmi í sama herbergi. Fyrsta
eða annað kveldið, eftir að við höfð-
um slökt á kertunum, héldum við
áfram að rabba fram og aftur um
þessa frábæru atburði, og annað
viðkomandi þeim látna. Alt í einu
varð eg sem yfirkominn af tilfinn-
ingu, sem ómögulegt er að lýsa, en
seni mér fanst þá,og enn,boða nær-
veru hins dána manns. Þessi til-
finning greip mig svo snögglega,
að eg ósjálfrátt breiddi upp yfir höf-
uð og þagnaði. Eftir nokkuraugna-
blik, ef til vi 11 að eins fáar sekúndur
ávarpaði Mr. Ross mig—hann hafði
einnig snögglega þagnað—með
skjálfandi röddu og spurði, hvort
eg hefði fundið til einkennilegra til-
finninga. Eg játti því og lýsti
tilfinningum mínum og htigsun-
um, og kvað hann þær vera hinat
sömu, er yfir sig hefðu komið.
Eg veit hvað martröð er, en er það
elcki ótrúlegt, að tveir inenn, báðir
glaðvakandi, og djúpt sokknir í
samræður, j’rðu möru troðnir í senn.
Þess má geta, að hvorugur okkar
hafði neytt áfengis um daginn.
Eg eftirskil öðrum • að útskýra
þessa viðburði. Hefi að eins reynt
að segja eins satt og rétt frá öllu og
eg hefi vit á. Líkur svo sögu þessari.
, (Lauslega þýtt af B. J.).
SMÁVEGIS.
Margt er undarlept í náttúrunnar ríki. I líkama maynsins eru 240 bein. Hjartaö
í manninum berst 92,160 sinnum á dag. í lax hrogni hafa fundist ein miljón eggja.
Kóngulær verpa 2000 eggjum. Býflugna drottniugar verpa 100,000 eggjum á ári.
Kaupgjald í Austurlöndtim. Meðalkaup í Kína er talið i8c. á dag, í Japan álíka,
en á Indlandi miklu minna. Verkamenn í Osaka í Japan, þeir sem bezta borgun fá,
hafa 22C. á dag. I Peking er verið að leggja talþræði; þeir sem stárfa að því fá ioc.
á dag; í Shanghai eru einföldttm verkamönnmn borgaðir $4 á mánuSi; fyrir vandasöm-
ustu verk í prentsmiðjum borga þeii'45c. á dag í Tokio, og lögregluþjónum 40C. á dag.