Nýjar kvöldvökur - 01.07.1935, Blaðsíða 27

ÆFINTÝRI ÚR ÍSHAFINU
121
Mnir héldu fast við það. Lauk svo, að
meirihlutinn réð.
Petrovitch sneri sér að Leslie og yppti
öxlum íbygginn.
— Bíðum við þangað til þeir koma að
gjánni, sagði hann lágt.
Leið þeirra lá ofan í móti, og þar sem
enginn vindur var, reyndist gangan létt.
Þegar þeir nálguðust gjána, heyrðu
|>eir kvíðvænlega bresti í ísnum.
Leslie tók engan þátt í ráðagerðum
Rússanna. Hann skildi, að þeir vissu,
hvað gera þyrfti, og það mundi vera ó-
hyggilegt af honum að koma með nokkra
uppástungu.
Mennirnir leystu kaðlana af sleðanum
ög bundu þá við kaðalinn, sem áður hafði
dugað svo vel á þessum stað. Með því
fengu þeir nægilega langa línu tvívegis
yfir gjána.
Petrovitch batt hana síðan í sleðann,
þar sem hann var sterkastur, og bjó sig
undir að fara yfir á honmn. Meiðarnir,
sem voru átján feta langir, dreifðu
þunga hans á miklu stærri flöt en ef
hann hefði reynt að skríða yfir.
Þegar Rússinn hafði kastað öllu af
sleðanum, reif hann miðstöngina af hon-
um, settist og tók að stjaka honum yfir,
en félagar hans gáfu kaðalinn út á eftir
honum.
Þótt ísskánin svignaði ískyggilega,
komst hinn djarfi Rússi klaklaust yfir.
Guy beið þeim megin og tók á móti hon-
um. Síðan drógu Rússarnir sleðann til
baka.
Þeir ákváðu að Leslie skyldi fara
fyrstur yfir. Hann var bundinn á sleð-
ann, ef svo kynni að fara, að ísinn
brysti, og síðan dró Petrovitch hann yf-
ir aftur.
Á þenna hátt komust þeir allir yfir
gjána, unz einn var eftir. Það var foringi
þeirra manna, er heimtuðu, að allur far-
ungur skyldi tekinn með. Þrátt fyrir að-
varanir félaga sinna bjóst hann nú til
að hlaða sleðann aftur.
Þar sem tíu menn voru til að draga
sleðann, reyndist það létt. En þegar hann
var kominn rösklega miðja vegu, brast
ísinn undan honum.
Félagarnir sáu, sér til skelfingar, að
veslings maðurinn gerði tilraun til að ná
föstu taki í sleðanum. í fátinu greip
hann í eitthvað af farangrinum, og þegar
sleðinn snerist við og hvarf sjónum fé-
laganna, missti maðurinn öll tök.
Tveimur minútum síðar var tómur
sleðinn dreginn upp um opið. Veslings
maðurinn var að fullu horfinn í hyldýp-
ið með öllum farangrinum.
(Framh.).
Skritlur.
Strákur: Pabbi bað mig að spyrja,
hvort hann gæti ekki fengið aftur garð-
klippurnar, sem hann lánaði yður um
daginn ?
Ma&icrinn: Getur hann nú ekki fengið
lánaðar klippur sjálfur! Þetta hef ég orð-
ið að gera! '
GestuHnn: Þér reiknið tvo súpu-
skammta. Ég hef ekki borðað nema einn.
Þjónninn (ergilegur) : En súpan, sem
ég hellti ofan á yður — á ég kannske að
borga hana sjálfur!
Hún: Því miður hef ég lofað þessum
dansi. En bídclu bara — ég skal kynna
þig fallegri stúlku, sem þú getur dansað
við í staðinn.
Hann: Ég kæri mig ekkert um að
dansa við fallega stúlku — ég vil bara
dansa við þig!
16