Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Qupperneq 34

112
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
þessar háðglósur og ásakanir um að hafa ætlað
að gabba heiðarleg blöð, Ijet Peter Berrington
ekkert frá sjer heyra og hinn dularfulli Nichol-
son hvarf í margmenni New-York-borgar. Nokkr-
ir hygnir menn í Chicago hristu höfuðin, er
þeir lásu lofið um Steele, og sögðu, að ungi
maðurinn væri ekki búinn að bíta úr nálinni
með viðskiftin við Peter Berrington, og síðari
atburðir áttu eftir að sanna efasemdir þeirra.
Sjálfur var Steele að visu ekkert hræddur
við það, sem skeð hafði, en hann var ekkert
heldur glaður yíir því^ Honum þótti miður,
að forsjónin hafði leitt hann út í baráttu við
Berringlon, en hann hafði ekki vitað það fyr
en of seint. Pegar hann hitti Nicholson og
komst að því, að lækkandi hveitisins var hinn
voldugi »Amal gameret sapuhringur*, var hann
kominn svo langt, að hann gat eigi snúið við.
Hann haíði hafist strax handa, heppinn og
ákveðinn, og hann hefói verið^ ánægður hefði
hann sloppið skaðlaus. Pað var hin vanalega
hrpni hans, að hann græddi þennan auð, og
fyrir það var hann forsjóninni þakklátur, því
að hann viss!, að mótstöðumaður sinn var
miskunnarlaus. Hepnin steig honum e:gi til
höfuðsins, hann var yfirlætislaus maður og hat-
aði alla þessa blaðamærð. Hann vissi, að
stóreignir myndast sjaldan á svipdundu og
hann ljet sem minst á sjer bera, þar.til dýrðin
var um garð gengin, hann neitaði að hann
væri heima, er frjettaritarar blaða heimsóttu
hann og talaði yfirleitt eigi um það, sem skeð
var, nema við allra nánustu vini sína. Hann
vonaði, að einhver ný frjett mundi láta þetta
gleymast og faldi sig þar til það skeði og að-
hafðist ekkert. Hann huggaði sig með því, að
Peter Berrington væri aðeins miskunnarlaus,
þegar hann væri að reyna að sölsa undir sig
verslanir keppinautanna. Hann hjelt, að Berr-
ington væri algerlega tilfinningalaus og áleit
þess vegna, að honum mundi eigi detta í hug
að hefna sín, þar sem þessi viðskifti væru
um garð gengin. Samt sem áður ákvað hann,
að hafa nánar gætur á því. sem fram færi, og
var það hyggilega gert.
Sú frægð, sem honum hafði hlotnast, leiddi
allskonar menn, í öllum mögulegum stöðum,
inn á skrifstofur hans. Hann fór að halda, að
öll vitlausustu glæfrafyrirtæki landsins væru lögð
fyrir sig. Brjefin streymdu inn til hans úr öll-
um áttum og honum voru boðnar gullnámur,
einkaleyfi, járnbrautir, gufuskipafjelög, iðnaða/-
fyrirtæki o. s. frv. Hann fjekk sjer stærri
skrifstofur og Ijet fólk sjá sig sem minst. Pað
var enn erfiðara að ná tali af honum en for-
seta Bandaríkjanna eða sem betur ætti við að
segja — Peter Berrington, því að Peter leyfði
engum óviðkomandi manni að koma inn til sín.
Pað var þó til sá maður, sem var svo
heppinn að komast inn á einkaskrifstofu Steele
og á nafnspjaldinu stóð Witliam Metcalfe-
Áður en spjaldið var borið inn, hafði Steele
borist ágæt meðmæli með 'nonum, svo að
hann veitti honum áheyrn undir eins. Honum
leist mjög vel á hr. Metcalfe, sem í engu líkt-
ist borgarbúa, en leit út eins og hann í einu
væri frjálsmannlegur bóndi og efnaður verk-
smiðjueigandi — eins og reyndar hann var.
Pegar Metcalfe var sestur, fór hann strax að
tala um málið og líkaði Steele það vel.
»Jeg veit, að tími yðar er dýrmætur* mælti
hann, »því að það er minn einnig. Jeg er
byrjaður á. fyrirtæki, sem reynd'sí mjer ofviða
og jeg þarf á aðstoð yðar að halda til þess að
koma því á laggirnar.*
»Jeg hefi sett mjer 3 lífsreglur, hr. Metcalfe,
sem jeg sjaldan brýt. í fyrsta lagi legg jeg
aldrei til fje í neitt. Ef þjer t. d. ætlið að
hagnýta yður einkaleyfi, er alveg gagnslaust að
snúa sjer til mín með hjálparbeiðni.c
»Jeg ætla ekki að byggja og hefi ekkert
einkaleyfi til hagnýtingar.c sagði Metcalfe.
»í öðru lagi, verður sá maður, sem jeg fer
í fjelag við, að vera þess viðbúinn, að leggja
jafnmikið fram í fyrirtækið og jeg, því að jeg
læt ekki blekkjast af framtíðarlíkum.c
»Jeg er reiðubúinn til þess,c svaraði Metcalfe.
»í þriðja lagi vil jeg sjálfur kynna mjer
málavöxtu og skilja það, sem boðin er þátttaka
í. Jeg marka að engu álit sjerfræðinga. Sje