Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Blaðsíða 59

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
137
mótþróa frá yðar hálfu. Jeg tala batt áfram
til þess að vera að fullu hreinskilinn gagnvart
yður.«
»Rað er einmitt það, sem jeg vil; eins og
þjer lýsið aðstöðunni, hefi jeg skoðað málið.
Pað var bláber hundahepni, sem bjargaði
mjer frá gjaldþroti, þegar hinar sameinuðu
sykurverksmiðjur voru stofnaðar. Fyrir tæpum
mánuði var jeg tældur vestur í fjöll af einum
umboðsmanni yðar — fallegri og indælli ung-
lingsstúlku — í gildru, sem jeg aðeins slapp
úr með snarræði mínu, Nú hefi jeg skrifað
greinilega og lifandi fra'sögu um atburði þessa.
Jeg hefi nefnt nafn yðar, mitt og »AmaIga-
meret-sápa«. Jeg veit ekki, hvort þjer hafið
skilið mig?«
»Má jeg spyrja, hvort það er tilætlunin, að
þessi skemtilega frásögn verði birt á prenti.«
»Já. Nú spyr jeg yður, hr. Nicholson, hvort
yður finnist það svara kostnaði, að halda þess-
um ofsóknum áfrarn? Við erum þó biðir
með fullu viti, og veröldin er nógu stór handa
okkur báðum, svo að hvorugur þarf að árelta
hinn. Hver er yðar skoðun?*
»Rað er sannarlega mjög örðugt að vita,
hvað segja skal, án þess að virðast vera ókurt-
eis. Pað hefir verið skrifað mikið um >Am-
algameret-sáp3« í síðustu 20-ár, en aldrei verið
svarað neinu, og aíkonia okkar hefir eigi mink-
að af þeim sökum. Jeg hefi lesið sumar þess-
ar greinar. Sumar voru alveg hagfræðislegs
eðlis, sumar voru meiðandi og enn aðrar, sem
voru hvorttveggja. En þjer, hr. Steele, hótið
að birta frásögn, sem er alveg ný — hrífandi
skáldsögu um ungan, laglegan mann, sem
ferðsst um óbygðir með leyndardómsfullri
stúlku. Ef jeg hreyfði minsta fingur til að
hindra prentun skjala, sem er jafnvel hæf til
að hræra hinar betri tilfinningar vorar, mundi
mjer finnast, að jeg hefði svift samborgara
minn hre nni og göfugri nautn. Jeg held, að
við sameinum stundum fegurð og sápu í aug-
lýsingum vorum. Pær cru alls ekki svo slæm-
ar. Er þessi skáldsaga frá Black H’lls.«
»Hvernig vitið þjer, að hún sje frá Black
Hil!s?« spurði Steele.
»Mintust þjer eigi á þann stað?«
»Jeg sagði: Inn í landið —«
»Fyrirgefið — þessi skáldsaga — úr sveit-
inni — •
»Bíðið andartak, hr. Nicholson. Nemið
staðar þar sem þjer eruð, Getið þjer eigi
sjeð, hversu þjer haf ð hlaupið á yður? Pjer
Ijetuð eins og skjöl þessi, eins og þjer nefnd-
uð það, væru að yðar áliti hrein og bein
skáldsaga, en í ógætni yðar hlaupið þjer á yð-
ur. Pjer vissuð að náman var í Black Hills,
og jeg vissi auðvitað alt af, að þjer vissuð það.
Eigum við ekki að tala um málið eins og það
liggur fyr-ir. Jeg spurði yður um kjör yðar.
Jeg nota engar hótanir. Jeg vil aðeins reyna
að komast að samningum. Gerum ráð fyrir,
að þriðja árásin takist fyrir yður. Hvaða gagn
hafið þjer af þvi?«
»Ekkert, hr. Steele, og jeg fullvissa yður um,
að mig langar eigi að neinu Ieyti að blanda
mjer í yðar málefni. Pað er auðsæilegt, að
þjer ætlið mjer meiri völd en jeg hefi. Alt,
sem gert ei í fjelagi voru, er eftir samkomu-
lagi forstjóranna, og jeg er einn þeirra. Víð
hittumst á daginn kl. 11 f. h. og jeg er santi-
fæiður um það, að þjer lrúið því, er jeg segi
yður, að dræpi jeg á það við hina forstjórana
að ræna eða myrða hr. John Steele, mundi
mjer verða sagt að segja af mjer, eins og segja
mætti, að jeg ætti skilið. Og sje mjer leyfilegt
að skírskota til heilbrigðrar skynsemi yðar, mun-
uð þjer víst viðutk tina, að þróun fjelags þessa,
vöxtur þess og auk ð starfsvið um gervallan
heim, gæti ekki bygst á eins merkilegum at-
burðum, eins og þjer segið.«
»Viljið þjer þá eigi viðurkenna, að þjer
reynduð í viðurvist rninni að eyðileggja hinar
sameinuðu sykurverksmiðjur, af þvi að þjer
hjelduð, að jeg mundi fara gjaldþrota, og að
þjer skiftuð strax um skoðun, er þjer heyrðuð,
að jeg hefði sloppið úr gildrunni.«
»Mjer þykir væn't um, að þjer minnist á
18