Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Blaðsíða 66

144
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
hann tekur sjer fyrir hendur, og mjer þykir
leitt, að honum skyldi ekki takast í þetta sinn.
Rað hefði hlíft mjer við þessum leiðinlega
fundi.<
»Rjett er það,« mælti Steele, »mjer þykir
vænt um, að þjer takið málið á þennan hált.
Nicholson vann, eins og þjer auðvitað vitið, í
þjónustu þess fjelags, sem veitir yður milli 50
og 60 miljónir dollara tekjur á ári. Rrátt fyrir
mannkærleikaósk yðar mistókst honum 2 fyrstu
tilraunirnar, en sú þriðja hepnaðist.
»Þjer hafið rjett fyrir yður, hr. Steele, að
mig varðar um yður. Hvað reyndi hann að
gera í þriðja skiftið ? Reyndi hann að koma
yður á geðveikrahæli ?«
»Nei. Satt að segja, ungfrú, óttaðist jeg, að
að því ræki af sjálfu sjer. Rað, að jeg brjál-
aðist eigi við ofsóknir þær, er jeg varð fyrir,
fær mig til að halda, að jeg geti eigi mist
vitið.»
i Rað efast jeg ekki um. Ekkert getur vald-
ið þeim manni miskun, sem þegar er brjálaður,
og sjeuð þjer eigi nú þegar vitskertur, þá eruð
þjer það, sem verra er, huglaus lydda, sem er
nógu aum til að hafa ofbeldi í frammi gagn-
vart varnarlausri konu.«
John Steele blóðroðnaði og leit sem snöggv-
ast aðdáunaraugum á hatia. Konan smávaxna
var alveg á valdi hans, eti samt sem áður
mælti hún orð þessi alveg rólega og leit á
hann alveg óttalausum augum. Hann tók nú
í fyrsta sinni eftir djúpinu í dimmu augunum
hennar og hugsaði, að í raun og veru væru
þau mikið fallegri en bláu augun, er höfðu seytt
hann í Blsck Hills.
»Jeg er ekki það hrakmenni, er þjer ætlið
mig, ungftú Berrington. Nú þegar engin
hætta er á afskiftum annara og þjer því verðið
að viðurkenna hjálparleysi yðar, vil jeg fullvissa
yður unt, að jeg mun fara mjög kurteisislega
og vel með yður.«
»t,akkayður fyrir. En snúum okku,r að málinu.
Rjer eruð John Steele. t*jer áttuð 10 miljónir.
Nicholson fjefletti yður. Nicholson er einn forstjóri
þess fjelags í New York, sem veitir mjer tekjur.
Þrátt fyrir ummæli yðar eruð þjer samt svo
mikil Iydda, að þjer þó farið e''gi að klja'st við
Nicholson sjálfan; þess vegna gerið þjer mjer
fyrirsát og ætlið að reyna með hótunum að fá
mig til að gefa yður 10 miljónir dollara. Er
ekki rjett?«
»Alveg rjett, ungfrú.«
»Qott. Enda þótt jeg dáist ekki að hr.
N cholson, er Ijeft að sjá, bvers vegna hann
fjefletti yður. Maður, er notar önnur eins ráð og
þjer til að ná takmarki sínu, getur verið góður
í Chicago, en hann hefir engan rjett 11 að fara
þannig með borgara í New Voik. Jeg neita
að gefa yður grænan eyri.«
»Segið eigi að gefa, ungfrú; það heitir að
endurgreiða. Eins og jeg þegar hefi sagt
yður, skírskota jeg ekki til hins alkunna mann-
kærleika Berringtonanna. Tíu miljónirnar, sem
jeg misti, eru nú í peningaskáp fjelags yðar.
Rjer haf:ð eigi meiri rjett til þeirra peninga en
jeg hefi til hestsins yðar. Jeg á þessa upp-
hæð, af því að jeg hefi eignast hana án þess
að svíkja nokkurn. Jeg heimta hana endur-
greidda.*
»jeg hefi þegar neitað. Hvað ætlð þjer að
gera?«
»Rað sem jeg ætla að gera, tekur svo langan
tíma að skýra frá, að jeg er hræddur um —
»Ó, haldið bara áframl*
»Eruð þjér lofthræddar? Jeg vil gjarnan,
að þjer lítið fram af þessu bjargi.*
»Jeg er alls ekki lofthrædd. Jeg þekki
bjargið vel, því að jeg hefi komið hjer oft.
Það er 500 — 600 fet á hæð — lóðrjett —
neðst er sylla, og svo tekur vatnið við.«
»Rjer lýsið bjarginu ágætlega. Nú skal jeg
segja yður, hvað jeg ætla að gera. Dálítið
hjeðan á jeg bjálkahús, að vísu ekki eins stórt
eða þægilegt sem yðar, en nógu stórt handa
mjer. Jeg fer með yður þangað, og held yður
sem gisl, uns jeg hefi fengið fje mitt aftur.«
»Hr. Nicholson hefði áreiðanlega fundið
betra ráð. Hve lengi haldið þjer, að þjer
getið haldið mjer innilokaðri, áður en jeg finst.
Á morgun hefst leit eftir mjer, ef til vill í