Nýjar kvöldvökur - 01.08.1927, Blaðsíða 37

NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
115
ákvarðað, að verða fjelagi Willians Melcalfes,
að því er sr.erti myndun hinna sameinuðu
sykurverksmiðja. Rar eð Metcalfe hafði eigi
aðsetur í Cicago, urðu aðalskrifstofur hins nýja
hrings í skrifstofum Steele og næstu herbergj-
um. Ressi herbergi tók Metcalfe til sinna nota,
því að aða'starfið hvíldi á hans herðum. Pað
var hann, sem talaði við lögmennina, samdi
við bankann og gerði yfirleitt alla samninga,
þá, sem nauðsynlegir voru við stofnun jafn-
mikils fyrirlækis. Steele fjekk alt af betra og
betra álit á viðskiftaviti fjelaga síns, og hann
óskaði sjer til hamingju, að hafa komist í sam-
starf við jafnduglegan mann. En þótt traust
hans á Metcalfe yxi þannig hröðum fetum, Ijet
hann þó aldrei hjá Iíða, að gæta allrar árvekni
og fylsta eftirlits, og ekkert var gert svo, að
hann væri eigi til ráða kvaddur og samþykkis
hans leitað. Pegar undirbúningnum var lokið,
sá hann, að fyrirtrekið mundi gleypa allar eig-
ur hans og olli þetla honum nokkurra áhyggja,
þótt eígi væri hann hræddur, þar eð alt benti
á mikinn hagnað. Samt sem áður mundi öll
gætni hans eigi hafa komið honum að liði,
hefði eigi tilviljunin hjálpað honum. Steele var
ætíð á skrifstofunum, en Metcalfe að jafnaði
út um borgina, og í einni fjarveru hans kom
sendisveinn með skeyti.
j-Er nokkurt svar?* spurði drengurinn.
Steele reif umslagið opið og horfði undrandi
á skeytið. Pað var ritað með leyniskrift. Pví
næst leit hann á umslagið og sá, að skeytið
var sent til fjelaga hans.
»Nei, það er ekkert svar,« sagði Steele við
drenginn, »en vildir þú vinna þjer hálfann
dollara?*
»Jú, það er jeg lil með,« sagði drengurinn.
»Sæktu þá annað umslag á næstu símastöð.
Jeg sje, að skeytið er til fjelaga míns, en ekki
til mín.«
Hann fleygði hálfum dollar á borðið og
drengurinn tók hann.
»Flýtt'u þjer eins og þú getur,« hrópaði
Steele á eftir drengnum.
Leyniskeytið var all langt, en Steele afritaði
það í skyndi á pappírsblað. Pegar drengurinn
kom með umslagið, Ijet Steele skeytið inn í
það, innsiglaði það og skrifaði utan á og
reyndi að líkja eftir skrift símamannsins. Pví
næst fór hann inn í næsta herbergi og lagði
skeytið á borð Metcalfes.
»Hvernig getur á því staðið, að hinn heið-
arlegi Mefcalfe fær langt leyniskeyti frá New-
York?« mælti Steele við sjálfan sig og hnykl-
aði brýrnar. »Hann hefir aldrei svo rnikið
sem nefnt New Yörk og þó er hann í leyni-
sambandi við einhvern í þeim bæ.« Hann
stóð stundarkorn og hugsaði sig um og mælti
síðan: »Parna sannast það sem oftar, að
mestu fíflin verða oft að mestu liði og nyt-
sömustu mennirnir í veröldinni,« honum datt
nefnilega Biily Broohs, undarlegur náungi, í
hug. BrGohs var plága í Chicago vegna
þekkingar hans í leyniskrift, hann fullyrti, að
hann gæti komist fram úr öllum leyniskriftum,
nema stafrófi rússnesku Nihilistanna og hann
hafði skrifstofu í 15. hæð í næsta húsi. Steele
ljet eftirrit skeytisins í vasann, setti upp silki-
hattinn, fór niður í lyltivjel og upp í annari á
næstum skemmri tíma en tekur að skýra frá því.
»Góðan daginn, Billy, jeg hefi hjerna leyni-
skrift, sem þjer getið ekki lesið og jeg skal
veðja 20 dollurum um það.«
»Látið mig sjá þessa leyniskrift yðar,« hrópaði
Billy og var nú allur á lofti. Ö.'l leyniskrift
skiftist í 7 flokka. Pessum flokkum má aftur
skifta í —«
»Já, jeg veit það, jeg veit þaðl* hrópaði
Steele óþolinmóður.« Hjerna er skeytið.«
Billy leit á skeytið.
»Komið með 20 dollarana yðar, Steele.«
»Hvað! Hafið þjer þegar lesið skeytið?«
»Nei, en jeg sje, að skeytið fellur í þriðja
flokk, nítjándu deild. Eftir klukkutima verð
jeg búinn að ráða fram úr því og hreinskrifa
það. Á jeg svo að færa yður það yfir á
skrifstofu yðar?«
»Nei, Billy, jeg verð hjer þar til þjer eruð
búinn, enda þótt þjer verðið í 6 klukkutíma.
Jeg legg hjer 2 10 dollara seðla á borð yðar
15*