Sjómannadagsblaðið - 07.06.1942, Blaðsíða 24

4
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
Örn Arnarson:
„Stjáni blái
Hann var alinn upp við slark,
útilegur, skútuhark.
Kjörin settu á manninn mark,
meitluðu svip og stældu kjark.
Sextíu ára svaðilför
setur mark á brá og vör,
ýrir hærum skegg og skör,
skapið herðir, eggjar svör.
Þegar vínið vermdi sál,
voru ei svörin myrk né hál —
elckert tæpitungumál
talað yfir fylltri skál.
Þá var stundum hlegið hátt,
hnútum Jcastað, leikið grátt,
hnefar látnir semja sátt, —
sýnt hver átti í kögglum mátt.
Kæmi Stjáni í krappan dans,
kostir birtust fullhugans.
Betri þóttu handtök hans
heldur en nokkurs annars manns.
Norðanfjúkið frosti remmt
fáum hefur betur skemmt,
sílað hárið, salti stemmt,
sævi þvegið, stormi kembt.
Sunnan rok og austan átt
eldu við hann silfur grátt.
Þá var Stjána dillað dátt,
dansaði slceið um hafið blátt.
Sló af lagi sérhvern sjó,
sat við stýri, kvað og hló,
vpp í hleypti, undan sló,
eftir gaf og strengdi kló.
•
Hann var alinn upp við sjó,
ungan dreymdi um skip og sjó,
stundaði alla æfi sjó,
áldurhniginn fórst í sjó.
Stjáni blái bjóst til ferðar,
bundin skeið í lending flaut.
Sjómenn spáðu öllu illu:
Yzt á Valhúsgrunni braut,
kólgubólginn Jclakkabakki
kryppu upp við hafsbrún skaut.
Stjáni setti stút að vörum,
stundi létt og grönum brá,
stakk í vasann, strauk úr skeggi,
steig á skip og ýtti frá,
hjaraði stýri, strengdi klóna,
stefndi undir Skagatá.
Æsivindur lotulangur
löðri siglum hærra blés,
söng í reipum, sauð á keipum,
sá í grænan vegg til hlés.
Stjáni blái strengdi klóna,
stýrði fyrir Keilisnes.
Sáu þeir á Suðurnesjum
segli búinn lítinn knör
yfir bratta bylgjuhryggi
bruna hratt sem flygi ör,
— siglt var hátt og siglt var mikinn
sögðust kenna Stjána- för.
Vindur hæklcar, hrönnin stæklcar,
hrímgrátt særok felur grund,
brotsjór rís til beggja handa,
brimi loJcast vík og sund.
Stjáni blái strengdi klóna,
stýrði beint á drottins fund.
Drottinn sjálfur stóð á ströndu:
Stillist vindur! Lækki sær!
Hátt er siglt og stöðugt stjórnað,
stýra lcántu, sonur kær.
Hörð er lundin, hraust er mundin,
hjartað gott, sem undir slær.
Heill til stranda, Stjáni blái,
stíg á land og kom til mín.
Hér er nóg að stríða og starfa,
stundaðu sjó og drekktu vín.
Kjós þér leiði, vel þér veiði,
valin skeiðin bíður þín.
Horfi ég út á himinlána,
hugur eygir glæsimynd:
Mér er sem ég sjái Stjána
sigla hvassan beitivind
austur af sól og suður af mána,
sýður á keipum himinlind.