Sjómannadagsblaðið - 07.06.1942, Blaðsíða 47

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
Gröf Napoleons á St. Helenn.
hafsströnd Bandaríkjanna og Alaska. Þetta var
mesta góðmenni, sem aldrei sagði nokkurt
styggðarjrrði við okkur, sem undir hans stjórn
unnum. En hann var ákaflega raupsamur og
ýkinn. Sagði hann okkur margar ótrúlegar sög-
ur, þar sem hann að jafnaði var höfuðpersónan
sjálfur. Höfðum við oft hina mestu skemmtun
af þessu, en létum það að öðru leyti inn um ann-
að eyrað og út um hitt. Vestur á Kyrrahafs-
strönd kvaðst hann hafa verið mjög illa ræmd-
ur og verið þar þekktastur undir nafninu „hinn
hræðilegi Svíi frá Alaska“. Sagði hann það hið
mesta réttnefni, því að hann hefði meðal annars
orðið manns bani og það oftar en einu sinni.
Eftir að skilað hafði verið hafnsögumannin-
um, var stefnan sett á Góðrarvonarhöfða, en
vegalengdin þangað, frá New York, eru tæpar
sjö þúsund sjómílur, að mig minnir.
Eftir vegalengd þessari að dæma, máttum við
eiga von á að fá að súpa á sjó áður en ákvörð-
unarstað yrði náð, en þar sem hér var yfir heit
ojSiempruð belti að sækja, var engin ástæða til
að Wtj^ast slíkt.
Fatóin suðaustur eftir Atlantshafinu sóttist
fremc^seint, því dallurinn var gangtregur og
vindur sífdilt á móti. Ekkert sérstakt bar til tíð-
inaa, þegar farið var yfir Miðjarðarlínu, eng-
inn var skírður, því þetta var ekki farþegaskip,
heldur réttur og sléttur lestarkláfur, hlaðinn
gömlum, notuðum fataræflum, sem safnað hafði
verið saman í Gyðinga-„sjcppunum“ í Þriðja
Avenue í New York, og nota átti sem spariföt
handa Búskmönnum og Kaffanegrum Kaplands-
27
Eftir tæpra þriggja vikna siglingu höfðum
við landkenningu af Asceusion-eyjum (Upp-
stigningareyjum), sem Englendingar ráða yfir.
Um sjö hundruð mílum sunnar höfðum við aft-
ur landkenningu. í þetta sinn var það St. Helena
(Elínarey). Þarf varla að taka það fram, að ég
var með þeim fyrstu að koma auga á þessa há-
lendu, en ömurlegu eyju, úti í miðju Atlants-
hafi, og ég stóð ennþá á þilfari, þegar hún hvarf
í sæ.
Eftir að við fórum fram hjá St. Helenu," jókst
suðaustanáttin enn og það svo mjög, að nærri
stappaði hörkustormi, sem oft fylgdi illyrmis-
legur og nístandi kuldi strax og sól gekk til
viðar.
Varðmaður var látinn standa vörð í tunnu í
framsiglu, og varð hann að kappklæða sig á
nóttunni, til þess að geta haldist þar við. Á dag-
inn var aftur á móti sólskin og sunnanvindur.
Eftir um þrjátíu daga siglingu frá New
York, reis Góðrarvonarhöfði úr sæ, og skömmu
síðar köstuðum við akkerum á Table Bay (Borð-
flóa) úti fyrir Höfðaborg í Suður-Afríku.
Að venjulegri tollskoðun lokinni var farið
upp að bryggju; sjóferðin var á enda. Búið var
að þvo skipið hátt og lágt.
Þessi mánuður í hafinu hafði liðið mjög
ánægjulega fyrir mig og vaktfélaga minn, sem
gengum vakt með 2. stýrimanni, „hinum hræði-
lega Svía frá Alaska“. Ibúðir skipverja voru
hinar beztu, sem hægt var að kjósa sér, allt
tveggja manna herbergi aftur á skipinu og of-
an þilja.
Það, sem mér kom einna verst á ferðinni, var
ms.
Góð mvonarhöfði.