Sjómannadagsblaðið - 26.05.1968, Qupperneq 34

í ljós, að í 9 löndum af 13, sem skýrslur
náðu til, var björgunarstarfsemin rekin
af sérstökum félagsskap, sem eingöngu
beitti sér fyrir þeim málum, aS vísu
sums staSar ríkisstyrkt.
A aSalfundi Fiskifélagsins 14. marz
1927 var samþykkt svohljóSandi tillaga
frá Jóni Bergsveinssyni:
„Fundurinn telur mjög æskilegt, að
stofnað verði sem fyrst Björgunarfélag
íslands, sem helzt nái yfir allt landið
eða hafi deildir í öllum landsfjórðung-
um, og felur erindreka félagsins í
björgunarmálum, að vinna að félags-
stofnuninni og koma henni á fót.“
MeS þessari samþykkt var björgunar-
máliS komiS á nýjan grundvöll. Mun
Jón Bergsveinsson hafa átt í því mestan
þátt. Hefur hann veriS minnugur hins
ómetanlega starfs, er slysavamafélög í
Englandi, Frakklandi, Þýzkalandi, Nor-
egi og fleiri löndum höfSu unniS, þar
sem reksturinn var borinn uppi af fóm-
fúsu starfi áhugafólks og frjálsum fram-
lögum þegnanna.
AS loknu mikilvægu starfi Jóns Berg-
sveinssonar og nokkrum undirbúnings-
fundum fyrir almenning var stofnfund-
ur haldinn sunnudaginn 29. jan. 1928 í
BárubúS í Reykjavík. Voru lög undir-
búningsnefndar samþykkt, en í 1. gr. er
nafn félagsins ákveSiS „Slysavarnafélag
íslands".
í fyrstu stjórn þess voru kosnir: GuS-
mundur Bjömsson landlæknir, forseti,
Þorsteinn Þorsteinsson skipstjóri, Magn-
ús Sigurðsson bankastjóri, Sigurjón Á.
Ólafsson alþingismaður, og Geir Sig-
urðsson skipstjóri.
Á fundinum gerðust stofnfélagar 128
manns, 114 karlar og 14 konur.
Slysavamafélag íslands var formlega
stofnað.
Á fyrstu árum Slysavamafélagsins fór
að sjálfsögu mikill tími og ómæld fyrir-
höfn til útbreiðslustarfs, bæði bjá erind-
reka þess og félagsstjórn. Það létti þó
mjög þann róður, hve góðar viðtökur
félagið hlaut hjá landslýðnum og urðu
æ fleiri, sem lögðu hönd á plóginn og
unnu ómetanlegt starf til eflingar sam-
tökunum.
Strax á fyrsta ári voru stofnaðar deild-
ir út um land. Sú fyrsta í Sandgerði með
77 félögum og sú næsta í Flatey á
Breiðafirði með 34 félögum. — Og um
haustið deildir í Hafnarfirði, Hellis-
sandi Eyrarbakka og Stokkseyri.
Hlaupahjól fyrir sjómenn
Á norska tankskipinu „Molda" nota
skipverjamir hlaupahjól til þess að flýta
fyrir sér við störf á dekki. Skipið, sem var
hyggt á síðasta ári hjá Kiel Howaldtswerk-
en, er 143.600 tonn að stærð. Það er 28f
metrar á lengd, og hreidd þess er 42 m,
svo að 100 metra kapphbupshraut er létt-
vægt sport, en varla skemmtilegt fyrir þá,
sem þurfa að sinna daglegum störfum,
fram og til haka um skipið!
Efling SVFÍ hélt áfram jöfnum og
hröðum skrefum. — Nýjar sveitir voru
stofnaðar, meðlimatala félagsins óx um
400—600 manns á ári; ýmsar tekjuöfl-
unarleiðir voru reyndar og gengu flestar
vel, vegna velvildar og skilnings almenn-
ings á hinu mikilvæga starfi félagsins.
Og eftir því sem félaginu óx fiskur um
hrygg, skipulagslega og fjárhagslega, fór
raunhæft slysavamastarf þess sívaxandi.
Samkvæmt lögum SVFl gátu konur
jafnt sem karlar orðið félagar þess. Þá
er félagið hafði starfað í tvö ár og aflað
sér trausts og vinsælda víða um land,
datt erindreka félagsins, Jóni E. Berg-
sveinssyni, í hug, að leita sérstaklega til
íslenzkra kvenna um stuðning við félag-
ið. Ræddi hann við tvær konur er stóðu
framarlega í Bandalagi ísl. kvenna, þær
frú Steinunni H. Bjarnason og ungfrú
Ingu L. Lárusdóttir, tóku þær málaleitan
hans hið bezta og hófu þegar undirbún-
ing að deildarstofnun.
Sunnudaginn 28. apríl boðaði undir-
búningsnefnd til almenns fundar og
höfðu þá þegar 75 konur skrifað nöfn
sín á lista, sem stofnendur slíks félags,
og voru lög samþykkt á fundinum og
nafn félagsins ákveðið: „Kvennadeild
Slysavarnafélags íslands í Reykjavík. —
Fyrstu stjórn skipuðu: Guðrún Jónasson
formaður, Inga L. Lárusdóttir, Sigríður
Pétursdóttir, Guðrún Brynjólfsdóttir,
Guðrún Lárusdóttir, Jónína Jónatans-
dóttir og Lára Schram.
Þegar á fyrsta ári tókst deildinni að
afla álitlegs fjár til slysavarnamála, og
hefir deildin á því sviði unnið frábært
starf á hverju ári síðan. — Strax næsta
vetur gekkst deildin fyrir stofnun
kvennadeilda í Hafnarfirði og Keflavík.
Þegar skriður var kominn á starf kvenna
í þágu slysavama, var sem deildimar
spryttu upp af sjálfu sér í öllum útgerð-
arbæjum. Hafa konurnar staðið mjög
framarlega í starfinu, sýnt mikinn dugn-
að, áhuga og fómarlund. Einkum hefir
kvennadeildunum orðið mikið ágengt
við söfnun fjár til starfseminnar, til
kaupa á björgunartækjum, byggingu
skipbrotsmannaskýla og í björgunar-
skipasjóði.
Á síðari árum hefir starfsemi félagsins
færzt yfir á breiðari grundvöll, þar sem
það heldur uppi víðtækri hjálparstarf-
semi við björgun úr lofti og í landi, víð-
tækri slysavarna-upplýsingastarfi og um-
ferðarmálakennslu. Og þar sem síðari
ára starfsemi félagsins er flestu lands-
fólki kunn, verður hún ekki rakin hér,
aðeins á það minnzt, að viðgangur Slysa-
vamafélags Islands byggist sem hingað
til á stuðningi þjóðarinnar við fómfúst
starf allra hinna ótöldu manna og
kvenna, er byggja upp starfsemina og
að gæfuríkt brautargengi félagsins frá
upphafi er árangur hins sívakandi skiln-
ings alþjóðar á nauðsyn slysavarnastarf-
semi í okkar harðbýla landi.
S. V. F. I. telur 30 þús. félagsmenn,
og innan þess starfa 205 deildir. Henry
Hálfdánarson hefir verið framkvæmda-
og skrifstofustjóri félagsins frá 1944
og Gunnar Friðriksson forseti þess frá
1960. I núverandi aðalstjórn þess eru:
Árni Árnason gjaldkeri, meðstjómendur:
Gróa Pétursdóttir, Baldur Jónsson, Ing-
ólfur Þórðarson, Hulda Sigurjónsdóttir,
Ámi Sigurjónsson. Meðstjórnendur frá
landsfjórðungunum: Sigríður Magnús-
dóttir, Vestmannaeyjum, frá Sunnlend-
ingafjórðungi; Þórður Jónsson, Látmm,
frá Vestfirðingafjórðungi; Egill Július-
son, Dalvík, frá Norðlendingafjórðungi;
Ámi Vilhjálmsson, Rvík, frá Austfirð-
ingafjórðungi.
20 SJOMANNADAGSBLAÐIÐ