Sjómannadagsblaðið - 26.05.1968, Page 43

]par sem hann áleit, að bátskel sem þess-
ari væri hætta búin í slíku hafróti. En
það var um seinan. Ólag skall yfir bát-
inn og margir féllu fyrir borð og drukkn-
uðu. Annar bátur var sjósettur, en varð
fljótlega að snúa til baka vegna hættu-
legra brotsjóa.
Einn farþeganna bauðst til þess reyna
að synda í land. Þrátt fyrir allt sjórótið
tókst honum að ná landi og láta vita af
strandinu á næsta bóndabæ. Bóndinn
fór ríðandi 35 mílna leið til næstu sím-
stöðvar, á meðan farþeginn sneri aftur
á strandstaðinn. Bátur var sjósettur, en
fylltist af sjó í ólagi og allir drukknuðu
nema þrír menn. Allir, sem um borð
voru, horfðu upp á örlög þessara manna,
og þótti ekki fært að sjósetja fleiri báta.
Það virtist öruggast að halda sig um
borð. Skömmu eftir hádegið varð örlaga-
rík breyting á ástandinu. Brotsjór reið
yfir afturhluta skipsins, og tveir björg-
unarbátar brotnuðu mélinu smærra.
Sjólagið var sífellt meira ógnvekjandi.
Orvæningarfullar tilraunir voru gerðar
til þess að búa betur að farþegunum. —
Konum og börnum var komið fyrir í
reyksalnum, sem var staðsettur fyrir aft-
an brúna. Öryggi farþega og áhafnar var
sífellt meiri hætta búin um borð, en Ma-
loney, annar stýrimaður, lagði ekki árar
í bát og ákvað nú að reyna að setja bát
á flot og koma línu í land. Þetta reynd-
ist vonlaust með öllu. Bátinn fyllti von
bráðar, og þeir, sem í bátnum voru,
reyndu að bjarga lífi sínu með því að
synda í land gegnum brimgarðinn.
Þau urðu endalok skipsins, að það
brotnaði í sundur um nóttina, og sagan
segir, að aðeins hafi tekizt að bjarga
tuttugu manns, þar af níu farþegum.
Skipið hafði innanborð gamla silfur-
mynt að upphæð 4000 sterlingspund,
eign Nýja Sjálandsbanka, auk annars
farms.
Mánuði áður en Tararua fór í sína
hinztu sjóferð, fór brytinn Hinton aftur
til sjós sem bryti á gufuskipið Otway,
sem sigldi á milli Melbourne og hafna
á vesturströnd Ástralíu, en hætti sjó-
mennsku eftir nokkrar ferðir.
Þá fluttist fjölskyldan búferlum til
Hindmarsh, nærri Adelaide á Suður-
Ástralíu, þar sem Hinton bryti hóf störf
í sútunarverksmiðju.
Lögreglan í Adelaine var ekki tor-
tryggin. Hinton hafði gott orð á sér sem
heiðarlegur maður, giftur, í góðri at-
vinnu og lifði að öllu leyti vammlausu
lífi. Hann var vinafár, umgekkst eink-
um fyrrverandi skipsfélaga, sem stund-
um komu í heimsókn til þess að rifja
upp gamlar samverustundir.
Á miðju ári 1882 fór kona Hintons
frá honum, af hvaða ástæðu, er ekki
ljóst. Seinna á árinu veiktist Hinton af
berklum og neyddist til að hætta störfum
í sútunarverksmiðjunni. Hann var mik-
ils virtur af húsbændum sínum vegna
hollustu sinnar, og greiddu þeir honum
aukalega álitlega fjárupphæð að skiln-
aði.
Heilsufari Hintons hrakaði stöðugt,
og hann var spurður um óskir sínar varð-
andi dóttur sína og eigur. Prestur, sem
sat við banabeð hans, skýrir svo frá, að
eitthvað hafi legið honum þungt á
hjarta, en áður en hann skildi við, gaf
hann ekkert í skyn, hvað það var.
Eftir dauða Hintons, fannst vini hans
grunsamlegt, hvað kista ein var þung,
sem átti að senda til bróður hans í Kali-
forníu. Hann opnaði kistuna og fann
þar þungan hlut, vandlega vafinn inn í
leðurtösku. I umbúðunum var gullstöng,
sem vó 255 únsur.
Lögreglan var látin vita og gerði ýtar-
lega leit í húsi Hintons, án þess að finna
nokkuð meira.
Hálfum mánuði eftir að lagt var hald
á kistuna, datt lögreglunni í hug að
skoða hana betur. Kistan, sem var fóðr-
uð að innan, þótti grunsamlega þung,
þótt búið væri að tæma hana. Lokið var
rifið í sundur og þá kom í ljós, að það
var með tvöföldum botni og leynihólfi,
sem í voru tvær gullstangir til viðbótar,
að verðmæti 3000 sterlingspund.
Fréttin flaug eins og eldur í sinu um
alla Ástralíu.
Það verður aldrei ráðið, hvort Hinton
bryti var einn um að smygla gullinu í
land eða í félagi með öðrum.
Tvær gullstengur hafa aldrei íundizt.
Það er líklegt, að gullið hefði fundizt
miklu fyrr, hefði húsleit verið fram-
kvæmt á heimili Hintons í Melbourne.
Þetta var einn af bíræfnustu gullþjófn-
uðum, sem framdir hafa verið í Ástralíu
fyrr og síðar.
(Þýtt úr Compas. — Eyj. Þorst.).
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 29