Sjómannadagsblaðið - 08.06.1986, Qupperneq 29

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
27
,.Alþingi ályktar að fela ríkis-
stjórninni að hefja nú þegar, í sam-
raði við þjóðnrinjavörð, undirbúning
að stofnun sjóminjasafns. Skal leita
eftir samvinnu við Hafnarfjarðarbæ
um hentugt landssvæði fyrir slíkt
safn, svo og um byggingu þess og
rekstur.“
Gils Guðmundsson hefur í áratugi
Verið einn mestur áhugamaður um
að hrinda í framkvæmd áformum
Sjómannadagsráðs um stofnun Sjó-
minjasafns íslands. Þegar hann býður
gesti velkomna á opnunardag safns-
■ns í Bryde-húsinu í Hafnarfirði,
minnist hann þess kannski að nú eru
ftörutíu ár frá því að hann viðraði
fyrst opinberlega hugmyndir sínar
um íslenskt sjóminjasafn, en það var
1 útvarpserindi 1946.
I Sjómannadagsblaði 1980 bregður
iúils upp þessari fallegu framtíðarsýn
af starfsenri Sjóminjasafnsins á Skers-
eyri:
„Að því þarf að stefna, að Sjó-
rninjasafn íslands verði ekki lífvana
stofnun, sem telji það eitt verkefni
sjtt að safna fágætum munum frá
i'ðnunr tíma. Mikilvægt er að slíkt
Safn geti orðið lifandi brunnur fróð-
leiks og þekkingar, sem stuðli að
tengslum uppvaxandi kynslóðar við
'ftog kjör forfeðra og formæðra. Væri
ntjög æskilegt að með stjórnendum
Safnsins og vistmanna á Dvalarheim-
úi aldraðra sjómanna, gæti tekist
samvinna, sem meðal annars yrði í
ftví fólgin, að vistmenn yrðu á safn-
'nu þegar það væri opið almenningi,
t'l eftirlits og leiðbeiningar, útskýrðu
notkun áhalda og tækja og sýndu
Jafnvel gömul vinnubrögð. Mætti þá
nteðal annars skipuleggja heimsóknir
skólafólks á safnið, þar sem æskan
®tti þess kost að kynnast lífsbaráttu
fyrri kynslóða.“
J.F.Á.

Matthías
Johannessen
VIÐ RE YKJANESVIT A
i
Tröllið dagaði upp með tunguna út úr sér og horfði
grimmdarlega til hafs, en tenórsöngvarinn var
klappaður í hraunbergið og horfði til lands með óð
íslands í augum. Fjaran var full af andlitum og
ævintýralegum kynjaverum sem urðu til á langri
leið landsins frá einni sköpun til annarrar. En hafið
var rautt af þangi og rótið minnti á kínverska sjó-
menn sem velktust eitt sinn í brimfjöllunum og
komust ekki til lands á hálmstráum Konfúsíusar og
Maós formanns. Enginn siglir á Rauða kverinu
gegnum brimskafla þessarar Qöru.
II
En í vitanum sat skáldið og blés lífi í nasir þeim sem
fæddust fyrir tímann á hvítum blöðum skáldsagna
hans.
III
Land mitt, land okkar vina mín á langri leið frá
einum vita til annars, frá einni kviku til annarrar,
frá einni kynslóð til annarrar.
Sorfið andartak þungstígs tíma og brimhvítrar
eilífðar.
IV
Þeir eru langt að komnir þessir rekaviðir á strönd-
inni og minna á ferð okkar yfir hafið. En þeir og
ströndin hafa aldrei talazt við.
V
Með berg að baki og brimskafla í söltum augum
bíðum við þess sem verða vill, fylgjum landinu frá
einni sköpun til annarrar og siglum á ofnotuðu orði
yfir úfið haf.
Guð.
J