Sjómannadagsblaðið - 08.06.1986, Blaðsíða 103

JONAS GUÐMUNDSSON
— Minning —
101
Pétur Sigurðsson, formaður Sjó-
mannadagsráðs, minntist Jónas-
ar heitins Guðmundssonar, stýri-
manns, rithöfundar og listmálara,
sem m.a. var í mörg ár ritstjóri
þessa blaðs, á haustfundi Sjó-
mannadagsráðs 1985 með svo-
felldum orðum:
Ekki er mér kunnugt um neinn
sem hefur látist úr röðum fyrr-
verandi aðal- og varafulltrúa í
Sjómannadagsráði frá því aðalfundur
var haldinn.
Sá, sem ég mun hér minnast hefur
fyrir löngu verið talinn meðal þeirra
sem best hafa unnið okkar samtök-
um án þess þó að hafa verið kjörinn
fulltrúi.
Á ég hér við Jónas Guðmundsson
rithöfund og skipherra. Upptalning á
æfístarfí Jónasar með þessum tveim
orðum er hvergi tæmandi því þar við
bætist myndlistarmaðurinn, blaða-
maðurinn gagnrýnandinn, stjóm-
málamaðurinn og ritstjórinn, en
hann var um 10 ára skeið ritstjóri
Sjómannadagsblaðsins og sá um út-
gáfu Hrafnistubréfsins, nú síðustu ár.
Á þessari upptalningu sést hversu
ijölhæfur maður Jónas var ekki síst
fyrir það, að eitt starfið tók ekki við
af öðru, því segja má að hann hafi
unnið að þeim nær öllum á sama
tíma.
Kunningsskapur okkar Jónasar
hófst snemma eða vestur á Melum í
fótboltakeppni. Hann var að sjálf-
sögðu í K.R., en ég í Fram.
Við kynntumst í sjómennskunni,
síðar tókumst við á í pólitíkinni hvor
fyrirsinn flokk.
Ég lenti á þingi og starfaði hjá
Eimskipafélagi fslands fyrsta kjör-
tímabilið. Jónas starfaði hjá S.Í.S. og
sem slíkir settumst við saman á
skólabekk í svokallað hagræðingar-
nám, sem fór fram á vegum Iðnaðar-
málastofnunar.
Ég var þá orðinn formaður í Sjó-
mannadagsráði og gamla greiðslu-
kerfið enn við lýði hér á Hrafnistu,
sem ekki breyttist fyrr en núverandi
daggjaldakerfi tók við.
Þó héldu ýmsir ráðamenn Hrafn-
istu því fram að miðað við þágild-
andi kerfi þýddi það aukið tap að
fjölga vistmönnum.
Ég fékk Jónas með mér til starfa en
við urðum sammála og héldum því
fram að ef þjónustuþættir svo sem
eldhús, þvottahús, borðsalur o.fl.
væri fyrir hendi og nýting ekki góð á
starfsfólki þá væri sá möguleiki fyrir
hendi að Qölga vistmönnum, en vera
með fjölgun starfsfólks í lágmarki.
Ákveðið var að fara þessa leið.
Að þessu vann Jónas og ég leyfi
mér að fullyrða að árið á eftir var hið
fyrsta og eina sem sýndi reikningsleg-
an ágóða.
En að sjálfsögðu mátti það ekki
kerfisins vegna og nýjar reglur voru
teknar upp, sem raskaði þessum
grundvelli verulega. En þannig hófst
bein þátttaka Jónasar Guðmunds-
sonar í starfi okkar.
Alla tíð síðan, sem blaðamaður
eða í stjómmálastarfi sýndi hann
starfi okkar áhuga og vann að þeim
með okkur. Ekki dró úr þegar hann
tók við störfum fyrir Sjómannadags-
blaðið og Hrafnistubréfið.
Jónas var einnig þátttakandi í fé-
lagsstörfum sjómanna, sem og víða
annarsstaðar og lét sig varða málefni
skipstjórnarmanna og F.F.S.I., var
enda í ritnefnd Víkingsins um Iangt
árabil.
Ég kaus að draga þessar stiklur úr
lífi Jónasar fram, nú er við minnumst
hans.
Um önnur störf hans og framlegð
til mynd- og ritlistar var ítarlega
skrifað er hann var jarðsettur.
Við fráfall Jónasar Guðmundsson-
ar höfum við í sjómannadagssamtök-
unum misst mikið, íslensk þjóð hefur
misst mikið, en mest hafa ung böm
hans og eiginkona misst.
Við sendum þeim innilegar sam-
úðarkveðjur okkar og vottum hinum
látna virðingu með því að rísa úr sæt-
um.“
Jónas Guðmundsson.
ÓTTI
Við stóðum álengdar
og horfðum á
þá setja svört
skipin
og draga stóra
fiska á
seilarólum upp
í fjöruna.
Þeir höfðu
seilað í nótt
til að létta sér
lífróðurinn
gegnurn brimið
sem orgaði af
reiði og
barði skerin
með krepptum
hnefunum.
Ég spurði:
Skyldu þeirekki
óttast hafið
þessir sjóklæddu
menn? og hann
svaraði:
Hér óttast menn
aðeins um líf sitt
en ekki dauðann.
Úr Ijóðabók Jónasar „Með
sand i augum “ (1981).