Eimreiðin - 01.09.1922, Qupperneq 21

ElMREIÐIN
BLÓMIN OQ VEÐRIÐ
213
eöa hugsanaauðlegðavottur er veðrið er aðalumtalsefnið, en
tar sem afkoman, lífið svo að s'egja, stendur og fellur með
tíðarfarinu, þar verður þetta stöðuga umtalsefni, veðrið, að
fninsta kosti skiljanlegt. Þegar mikill hluti sumarheyskaparins,.
svo sem stundum verður, liggur flatur um tún og engjar,
nieira og minna rýrnaðar, þá er ekki að furða þótt umhugsun
um veðrið fljóti ofan á í huganum, og títt sé litið á loftþyngd-
armælinn til að vita hvort ekki stígur. Það þekkja nú flestir
orðið á slíkan mæli, vita að hann stígur og fellur eftir loft-
Þyngdinni.
En loftþyngdin finnur fleiri í fjöru en fjöðrina eða kvika-
silfrið í loftþyngdarmælinum; hún finnur líka sumt fólk í fjöru,
e>nkum eldra fólkið, finnur það í rúmunum, svo það kemst varla
Ur þeim fyrir gigt, kennir því áþreifanlega, að »nú ætlar hann
að gera eitthvað ilt«; hún finnur fuglinn í fjöru, jafnvel þar
seni hann er á flugi í hálofti, svo að hann flýgur og gargar
dðruvísi en hann á að sér, hún finnur forustusauðinn í fjöru
tó að hann liggi inni við gafl í fjárhúsinu, svo að það er
omögulegt að mjaka honum út, honum, sem þýtur út á undan
°llum, »þegar gott er að honum«, og hún finnur loksins blóm-
ln í fjöru, svo að þau loka hjá sér að meira eða minna leyti,
SUrn áður en veðrið skellur á, og sum í því það kemur. Gamla
íólkið sá »hann« á öllum þessum vegum, eignaði »honum«
þessi áhrif, en það er nú komið upp úr kafinu að það er
*hún«, sem á upptökin að öllu, rær alstaðar undir, þó »hon-
um« sé kent um alt, og þessu hefir loftþyngdarmælirinn
k°núð upp.
Eg minnist þess ekki, að í Lærdómslistafélagsritunum eða
sé nokkuð minst á áhrif veðráttunnar á blómin, og er
t>að reyndar furða; á þeim tímun hélt þó fólk sér við jörðina
°S gaf sér tíma til að skoða og athuga. En eg held, að
^lómin okkar, sem bæði eru sumarteikn og aðal-sumarskraut
°kkar, hafi altaf orðið út undan hjá okkur; grasa- og blóma-
tekking mun alment hafa verið hjá oss af skornum skamti;
°9 varla sást það fyr en nú á síðari árum, að blómin væru
k°1-in í bæ til skrauts, svo mikið yndi sem ér að slíku og
klkostnaðarlaust með öllu; má vera, að annríkið í sveit um
^úttinn, sem er aðal-blómatíminn, eigi sinn þátt í þessu, og