Eimreiðin - 01.01.1939, Síða 31

EiM REIÐIN
Öskjuvatn.
I. Eftir Huldu.
hann í7^ dnS °g sundurtætt °S btóðug jörðin, sem
et<ki 3 bamt á’ barist — 111 hvers? — Hann vissi það
um sí U iC§ai baim hafðÍ lyft skálum með háskólabræðr-
hafði nU,mi 1 Frankfurt am Main, hafði hann vitað það. Þá
hóf á iLi !!!S Verið bannafull, eins ng bikarinn, sem hann
var nor. a hafði hann vitað Það eitt- fyrir víst, að hann
mani J maður’ af ^mgahðfðingjum kominn — Ger-
fyj ir þetf a. Germana í Germaníu — reiðubúinn að berjast
þráðuni f a§æta land’ sem hann var bundinn heilögum sifja-
ungan i J3"1311 úr Srárri forneskju og hafði tekið hann
þráði. o„ aðm °g. Vdtt honum aIt> sem hann óskaði og
horfin & 11101 Suninn eltir, þegar áhrif Rínarvínsins voru
fýsi o’ V? Cnn Sem hann Væri drukkinn af sætu víni fórn-
kváðu viðaidagamoðs- Þegar herlúðrarnir og trumburnar
þetta v •’ Iar CkkÍ nokkur skuSgi af efa í sál hans um að
íiðandiT blð 6Ína rétta: Að Iifa eða deyja fyrir málefni
^tundar — fyrir Germaníu.
Jega i ” l 31 die Welt mir voll> so sehr“. Orðin liðu dapur-
111 baka T''lllinnið- ,lá> — °g nú var hann kominn aftur
að stefna?SJ!U V31. ”alles leer — 'alles ieer.“ Hvert átti hann
Urnir Vor Ekkl td háskólans á ný. Kærustu skólabræð-
Gg þó nn T " kennaraliðið tvístrað — alt í rústum.
smátt oo lU !• SU hedagl eldur lifa enn í öskunni og lifna við,
sem fVI.&. Ua f’ a 'kv verða fagur logi, er lýsti og vermdi
ekki len„n ’,lan§t Út yfir takmörk Germaníu. En hann var
hann o„ laðui tif Þess að glæða þann eld, vermast við
Öhornar kv! f- dulrunir tilverunnar við hans bjarta sldn.
^J’rpast að el!t° "' Sem eklíi vissu hvað ófriður var, mundu
loga hans. pm!nUm hans 0g vaxa að vizku °g drengskap við
kveikja nýtt 1 !?Um 1UWS ja’ ^lvi að neistinn> seni átti að
a ’ var af hans eldi. Hann mundi aldrei deyja.