Eimreiðin - 01.01.1939, Qupperneq 139

eimreiðin
RITSJÁ
125
-irni G. Eylands: PISTILL U\I AUKNA KARTÖFLURÆIÍT. Rvík 1939
<*'lg-: Ui’ænmetissala ríkisins). — Kartöfluspjall Árna Evlands er mesta
l'arfakver. í þvi eru ýmsar góðar bendingar um ræktun kartaflna, svo
seni meðferð útsæðis, garðáburð, sumarhirðingu og geymslu uppskerunn-
a’ vetrinum. Pungamiðja kversins er jió fræðsla um vinnubrögð i
k'orðunum og um garðyrkjuverkfæri. Fylgja margar myndir til skýr-
'ngar. Bendir höf. réttilega á liað, hve langt við erum á eftir nágranna-
l'jóðunum í hagkvæmum vinnuaðferðum og notkun nauðsynlegra verk-
*æra við garðyrkjuna og hvetur til gagnlegra breytinga í Jiessu mikil-
',cga máli. Kartöflurækt verður að aukast stórum og mest á svæði þvi,
Sum *,ezl virðist til kartöfluræktar fallið; en það eru lágsveitirnar sunn-
nnlands og suðvestan frá Snæfellsnesi austur um Hornafjörð. Þarna mun
'axtartiminn lengstur og sízt hætt við næturfrostum, sem viða um land
úraga mjög úr kartöfluuppskerunni. En á þessu svæði ]>arf sérstak-
|ega að vera á verði gegn kartöflumyglunni. Ætti að nota varnarlyf
aHega,
og þarna er unt að rækta ýmsar fremur mygluhraustar teg-
nndir ])ótt siðvaxnar séu að jafnaði. Enn])á horðum við aðeins 50 kg,
'^a einn poka af kartöflum að meðaltali á mann árlega. Er það altof
1 'Ö. Xorðmenn horða t. d. um 130 kg á mann árlega og Þjóðverjar jafn-
'el 200 kg eða fjórum sinnum meira en við íslendingar. Má ekki við
s'° húið standa. Bændur og búaliðar! Athugið Eylandspistilinn!
Iiujólfur Daviðsson.
Guðmundur Danielsson: GEGN’UM LYSTIGARÐINN. Rvík 1938 (ísa-
foldarprentsmiðja h/f). — Þessi ungi höfundur hefur áður gefið út tvær
myndarlegar skáldsögur og eina ljóðahók, auk smásagna, er birzt hafa
cttir hann á víð og dreif, svo að liann getur ekki lengur talist til við-
'aninganna i hókmentum okkar.
I’yrsta skáldsaga hans, „Bræðurnir í Grashaga", hafði mjög augljósa
sniiðisgalla, eins og oft vill verða hjá byrjendum. Þrátt fyrir það fékk
l’ún heztu viðtökur, vakti mikla athygli, og var óspart lofuð af ýmsum
n,álsmetandi mönnum. En siðan hefur verið undarlega hljótt um nafn
höfundarins, og sérstaklega hefur síðasta skáldsagan farið varhluta af
rdsnild þeirra, sem þykjast hera skyn á hókmentir. — Hinsvegar er það
rl'kert vafamál, að Gegnum lvstigarðinn er bezta bók höfundarins.
Ilún er samfeldari en háðar fyrri sögurnar, og stíllinn er hvorttveggja
senn: hlæbrigðarikari og persónulegri.
I'etta er saga Hrafns Halldórssonar, liins ungá skálds. Hann biður
la-'gvi hlut í haráttunni fyrir listinni. Fátækt, skilningsleysi, ástavon-
l'figði og margskonar glundroði í sálarlifi hans sjálfs, veldur þvi að
skáhlið gefst upp, hverfur aftur til moldarinnar í afdalnum og verður
kóndi. Ekki þó í orðsins heztu merkingu, þvi að Hrafn getur ekki 6tungið
skáldhneigðinni svefnþorn, og sárdjúpur tregaþungi ásækir liann dag
°g nótt. Símon fiðluleikari, lierbergisfélagi söguhetjunnar, yfirgefur sömu-
leiðis hinar glæstu hugsjónir sínar og endar sem starfsmaður i isliúsi.