Eimreiðin - 01.01.1939, Qupperneq 72

58
Á AÐALSTÖÐVUM BREZIÍA ÚTVARPSINS
eimreiðin
sem er á getu hinnar minstu ineðal þjóða og hinnar stærstn-
En ef nokkur skyldi í vafa um, að islenzka útvarpið sé öllum
íslendingum kært, í sinni eðlilegu smæð og vafalaust margvís-
lega ófullkomleik, liann ætti að sjá fögnuðinn, sem grípur þá,
sem eru á leið heim að ströndum landsins, er þeir i fyrsta sinn
heyra i íslenzka útvarpinu eftir langa fjarveru. Þá skilst hon-
um, að engin rödd og ekkert útvarp í víðri veröld er eins vel-
komið íslenzkum eyrum eins og íslenzka röddin í „Útvarp
Reykjavík“.
Sveum Snjiirðsson.
Eftir skáld.
Burtfluttu skáldi tjáir hrós og heiður
liugsifjum bundin ])jóð við orðsins list.
Munað er enn hve málsins rammi seiður
mjúklega lijörtun snart í „Vonum“ fyrSt.
Atti þó síðar ítur sagnameiður
eftir að skrýðast mörgum grænum kvist.
Stígur i riti snillingshyggjan spaka
stíltöfrum húin upp af málsins hyl.
Lesandinn finnur ljóst í orðum vaka
Jifsfögnuð þann, sem bendir liimins til.
Ivynt er og flutt i krafti þungra raka
kenning, sem varpar ljósi á dauðans þil.
Kunnur að fegurð kjarni ljóðs og sagna
kleifari öðrum hefur veginn gjört. —
Betra en gröf er hoði lífs að fagna
hrjóstum, sem þykir dauðans myrkur svört.
Lokkandi skín í Ijósi nýrra gagna
lífsþyrstu hjarta veröld eilíftijört.