Eimreiðin - 01.01.1939, Qupperneq 77

EIMREIÐIN
LEYNDARMÁLIÐ
63
^ldiei hefur Jakobína talað á kvenfélagsfundunum hérna —
W dæmis.
H'er hefur talað á kvenfélagsfundunum hérna?
veiztu hezt sjálfur, Gilli minn. Meira að segja í stúk-
u»ni líka. __
Þessi augljósa staðhæfing batt enda á deiluna. Smámælti
' aðurinn starði lengi út í rökkrið í þungum þönkum, síðan
auP hann á, blessaði yfir stútinn, rétti vini sínum. Þeir tók-
mnilega í hendur, og það lék enginn vafi á því, að þessir
'en nienn skildu hvor annan til hlítar. Eftir handabandið
1 d'juðust upp ýmsar gamlar minningar. Löngu liðnir atburðir
þ llst Ijóslifandi í hugum þeirra. Mörgum sinnum höfðu
en lent i lífsháska á sjónum, staðið hlið við hlið andspænis
anum. Var það ekki ég, sem greip þig, þegar þú varst
'nissa jafnvægið og detta útbyrðis? Var það ekki ég, sem
að
pkk því afstýrt, að við rérum nóttina fyrir mannskaðaveðrið?
a þegar við stálum kexinu frá honum Júlla kokk. Fimm
Pnndiim af kexi og tveimur af sykri. Eða þegar við fórum á
nnbóluballið og eltum stelpurnar út með öllum firði. Hehæ
^ °g ertu búinn að gleyma því, þegar við flengdum hann
end á Bakka? Manstu ekki, þegar við flengdum hann
Uve»d á Bakka?
^egar öllu var á botninn hvolft, þá komust engir í sam-
Jnfnuð við þá hérna í þorpinu, bæði hvað gáfur og líkamlega
- 1 Hirði snerti. Þeir einir voru fullkomnir menn og tengdust
!an;u'i Yináttuböndum en nokkru sinni fyrr, sórust margsinnis
! !Ustbræðralag. Vildi kannske einhver halda því fram, aö
^,11 Væru orðnir gamlir og fairnir? Gott og vel. Látum þann
y.^n sa*na koma fram á sjónarsviðið. Látum hann vita, að
svilarnir erum ekki dauðir úr öllum æðum.
III.
^n fer að síga á seinni hlutann. Blessaður þopinn!
^utlaðu á henni.
f ^ei’ se'- Mikil ósköp. Við þvrftum bara að drýgja það sem
U{lr er í kaffi.
kafti- í'essi tvö látlausu orð höfðu óvænt áhrif á Láka
h a- Hér sitjum við niðri í skúr, sagði hann. Og okkur