Eimreiðin - 01.01.1939, Síða 89

^imreiðix
LOIvASVAR FRÁ S. J.
75
Sa úival, sem á undan var gengið. Og sama úrvalið hélt áfram eftir að
hungrinu létti, alt fram á siðara hluta 19. aldar.
^kki hef ég heldur reynt að „afsanna“ l>að, að „aukning bv. hafi
jótlega fylgt þvi, að fráfærur lögðust niður“. Ég hef að mestu látið
ag'' fflilli hluta, þvi að ég tel það litlu máli 'skifta, en hitt öllu,
bó að svo hefði verið, hefur M. B. H. ekki tekist að færa svo mikið
111 ^kur til þess, að þar væri samhand á milli. Þetta, sem M. B. H.
^ f sönnun um herklavarnakraft sauðamjólkur, að liún verji bv. „af
1 a<J sauðir fái ekki bv.“, er svo milcil vitleysa, að engu tali tekur,
hef ég áður gert þeirri „sönnun“ skil. Annað mál er það, að ekki
omögulegtj að sú þverrun skyrneyzlu og súrmjólkur, er fráfærna-
urlagniugin hafði í för með sér, kunni að hafa átt einhvern þátt í
1 að greiða götu berklaveikinnar, en ósannað er það samt, enda ó-
rannsakað mál.
hað er varia von, að nrér liafi tekist að „sanna“, að berklasýki
5 ^vla^l>i séu efnafræðilega eitt og liið sama, þvi að það er bara
v fJtni úr M. B. H., að ég hafi nokkurn tíma reynt það. Ég hef ekkert
le't ^ 1110nia með þekkingu mina á „efnafræði sjúkdóma" og yfir-
ekkert sagt um „efnafræði krabbans“ annað en það, sem þurftl
sýna, að M. B. H. var að vaða reyk. — M. B. H. segir að ég fari
llegum orðum“ um „það starf krabbaselluunar, að hún breytir
1 i mjólkursýru", haldi að hann „eigi háðið“, en það séu nú reyndar
j msérfræðingar í Chicago, sem „eigi“ það. Mikið má það vera skriti-
”lnnréttaður“ heili, sem getur fundið út annað eins! Ég sagði, að
' h. H. hefði eitthvað nasað i siðari ára rannsóknir um efnaskifti
lameina, en sýnt um leið, að hann botnaði ekkert í þeim. Fyrst og
sta^st eru ]>etta ekki „haÆileg orð“, heldur bara hlutlaus frásögn um
j leJ’nd, er lesa mátti út úr grein hans, þeirri, er þá var til umræðu.
"ðru lagi gat háðið, þó aS um slíkt liefði verið að ræða, ekki með
v'lu móti bitnað á krabbameinssellunni né starfi hennar, því að ekki
líkti
haðan
eg M. B. H. við krabbameinsseliu, kom það ekki einu sinni til hugar.
af siður gat það bitnað á sérfræðingunum, sem voru að reyna
að fl'æða M. B. H.
^®st segir M. B. H., að ég „liæðist að þeirri staðreynd, að kjötát er
01 n móti lcrahha“. í grein minni, þeirri sem hann er að svara, er lwergi
" kjötát, hvorl.i í sambandi viS krabbamein né annaS, svo að
sv ekki vel getað hæðst að l>essari „staðreynd", sem M. B. H. kallar
fe° ‘^nnars er rétt að segja sem er, úr þvi að þetta barst i tal, að því
f íarri, að þarna sé um „staðreynd“ eða „sönnun" að ræða. M. B. H.
jj ^)a® ettir „frægum frönskum lækni", Blier nokkrum, að hann
^omist að þeirri niðurstöðu „eftir vandlega rannsókn", að sú trú,
slátrarar fái aldrei krabba", sé bygð á „reynslu, er aldrei bregðist,
bvi visindalegur sannleikur“A) Skyldi Blier hafa rannsakað alla
11 Auðkent af mér. S. J.