Eimreiðin - 01.01.1939, Side 97

eimreiðin
IvYNJ OFNUNARSTEFNAN
83
Ur
aldrei getað gleymt til fulls. — Frúin eignast tvö börn,
j>eiu éiginmaðurinn gerir ráð fyrir að kunni að vera ávextir
J°nabandsins. Fleiri börn x’ill hún ekki eignast, vegna }x?ss
U hun óttast, að það kunni að spilla útliti hennar, og auk þess
C! henni óljúft að vera árum saman neydd til að snúa haki
sarnkvæmislífinu.
Sao líða árin. Þau færa söguhetju vorri að vísu ekki inikla
aamiugju
— en henni finst að hún hafi þó ekki beinlínis
að'n Í as^æ®u til kvarta. — Höfuð-meinið í lífi hennar er,
^ hun hefur ekki verulega ánægju af neinu, sem gerist á
^t nmlhni, nema þá er samkvæmi eru haldin þar. — Hús-
j^ °g matreiðsla láta henni ekki vel, enda var uppeldi
ynd^31 a^hre* lniÓnð 'dð þau störl'. Og hún hefur ekkert
! a* að hjál|)a börnunum til að mynda skapgerð
Skóh
sma.
^ arnir yrðu að sjá fyrir því, að þau lærðu guðsótta og
a S1®i- — Sambúðin við manninn er illindalaus, en án alls
^ !s. Hún veit, að hann á eina eða tvær vinkonur úti í.
’ sem konia stundum til hans á skrifstofuna eftir lokunar-
tmia,
bávaða
°g hún er ekki svo ósanngjörn að vera með nokkurn
slnnda
ut af því. — Hún nýtur jú sjálf sinna helztu ánægju-
utan heimilisins.
ást 8miuanninum finst hann ekki heldur hafa neina sérlega
Ur' U ^ ievai'ta- — Þótt heimilisánægjan reynist held-
sh°rnum skamti, hefur hann eiginlega ekki orðið þar
neinum vonbrigðum. Hann veit vel, að konan hans er
'erri en svo margar aðrar. — Þegar hann hugsar út í
S(; ^ 1 ^ennar og ungfreyjulíf, verður hann að játa, að það
he e.mt °S beint prýðilega sloppið, að ekki skyldu fylgja
lnn 1 hjónaband þeirra fleiri en einn af ástvinum henn-
x ’yrri tíð. — Einu skiftin, sem hann óskar eftir því
fin orölnn ungkarl aftur, er þegar fyrir kemur, að frúin
á uPþ á því að búa til einhvern spánýjan rétt, með þeiín
Það &U ^eimilisfólkið liggur rúmfast daginn eftir. —
Þau 6111 annars börnin, sem valda honum mestrar áhvggju.
ekki erU ver®a uppvöðslusamari með ári hverju og bera
sin Sne^t af virðingu fyrir foreldrum sinum. — En hinn
Ulátti ma^Ur veit vei> að Þa1- fór einungis eins og vænta
H^orugt hjónanna hefur i rauninni nokkru sinni mátt