Eimreiðin - 01.04.1944, Blaðsíða 38

102
HEI5RESKA OG ÍSLENZKA
eimreiðin
liennar náð'i til austurs út að Persaflóa, þar sem Efrat og Tigris
renna til sjávar.
Eins og bert er af þessu stutta yfirliti, liafa mörg semítisk mál
verið’ töluð á elztu tímum, er vér höfum fregnir af. Hlutskipti
þessara tungumála sumra hefur orðið ýmist að verða mikilsráð-
andi á stórum svæðum eða að sogast inn í liringiðu þjóð’flutn-
inga, er gerbreyttu stjórnarháttum og líferni manna um skeið.
Margar þessar lungur hafa dáið út, 'eins og hebreska, þótt reynt
hafi verið að endurlífga hana á síðari öldum og hún sé notuð
við kirkjulegar athafnir Gyðinga og í helgisiðabókum. Síðustu
þjóðflutningum Semíta lauk með yfirráðum arabiskrar tungu,
er varð svo að segja arftaki allra semítiskra mála. Arabíska er
talin fagurt mál, er hafi náð hátindi þróunar allra semítiskra
mála, myndauðug og hárfín í nákvæmum lýsingum allra nátt-
úrufyrirbrigða og orðgnóttin ótæmandi. Á arabísku er Kóran-
inn ritaður og margar fagrar bókmenntir. Hefur varla nokkurt
tungumál jarðar náð annarri eins útbreiðslu og arabiska, enda
er öllum Múhammeðstrúarmönnum fyrirskipað að biðjast fyrir
á arabisku. Hinsvegar hefur farið svo, að arabiska hefur klofnað
í fimm höfuðmállýzkur, í Arabíu, í Mesópótamíu, í Sýrlandi, i
Egyptalandi og í Norð-vestur-Afríku.
Hermikentiingin.
Skyldleika semítiskra og indógermanskra mála hefur ekki
reynzt unnt að sanna, þrátt fyrir tilraunir þær, er gerðar liafa
verið. Margt bendir í þá átt, að uppruna Indógermana sé að
leita í Norð-austur-Evrópu, en Semíta í Suður-Arabíu. Indo-
germanir hafa verið í sínum frumlieimkynnum fyrir 4—5000
árum og Semítar í sínum frumheimkynnum ásamatíma. Ef lengra
er horft aftur í tímann, er allt á liuldu, en hinsvegar má öruggt
teljast, að mannabyggð liafi verið í Evrópu og í Asíu í mörg
hundruð þúsund ár, að því er séð verður af mannabeinum þeinG
er fundizt liafa víðsvegar allt frá Javamanninum til Neanderthals-
mannsins. í sjálfu sér er ekki óeðlilegt að hugsa sér, að homo
sapiens liafi dreifzt um alla jörðina og gert liana sér undirgefna
frá einhverri miðstöð, en hitt er ekki síður sennilegt, að maður-
inn, liin viti borna vera, liafi smám saman þróazt frá lægra stigG
gibbonapa líkri veru, á mörgum stöðum á linettinum við nus-