Eimreiðin - 01.04.1944, Síða 59

eimreiðin
SAGAN AF VALDA
123
°g framreiddar. Dag eftir dag gekk maður undir manns hönd að
því kennarastarfi að reyna að vekja athygli Valda á fljúgandi
°b hlaupandi flugum og skordýrum, reyna að innræta honum
veiðihug þann, sem nauðsynlegur er fuglum. Allt kom fyrir ekki.
Hann lærði aldrei stafrofið, hvað veiðar snerti. Hversu góðir
sem lionum þóttu ánamaðkar, leit liann ekki við þeirn, þó hon-
um væri sýndir þeir á jörðinni. Maður skyldi. ætla, að liann
þekkti þá ekki, fyrr en þeim var haldið rétt fyrir framan nef-
hroddinn á honum og þeir helzt látnir dingla alla leið ofan í
hok — þá gleypti hann þá áfergur og sýndi á sér ótvíræða ánægju
yfir slíku lostæti.
f*egar á sumarið leið, var snúizt að því af fullri alvöru að reyna
;,ð hræða Valda, reyna að skjóta honum skelk í bringu, kenna
honum að vera á verði og helzt titra af ótta. Því að einmitt
þetta er hverri lífveru á vorum hættulega linetti brýn nauðsyn:
þe«a, að titra af ótta. Þeim ótta, sem — éf liann er nógu vak-
andi — stundum er fær um að afstýra voða.
f*að mátti til með að kenna Valda að gæta sín gegn liættum,
sem læddust að, — sérstaklega þeim, sem lœddust að, — áður
en sleppt var af honum hendinni og iiann látinn sigla sinn sjó.
Hg það varð að kenna lionum að leita fæðunnar.
Hvorugt tókst. — Það var ekki með nokkru iifandi móti hægt
l,ð koma því inn í heila Valda, hjarta né taugar, að heimurinn
88eti átt það tii að vera dálítið hættulegur, já, og jafnvei stund-
Ur,í dálítið vondur, samhliða öllum gæðunum. Svartþrastarung-
lnn hotnaði ekki minnstu vitund í handapati og öðrum ógnunum
gestgjafa sinna, starði á alla tilburði þeirra með óblandinni
Hirðu eða sem nýjan leik; stundum kom hann fljúgandi og
reyndi að fóta sig á krepptum hnefa, sem reiddur var að honum.
Hg hvað afkomuna snerti hélt hann áfrarn að vera algerlega
Hahverfur því að vinna fyrir sér. Hvers vegna í ósköpununt
Uttl hann að vera að leggja það á sig að leita uppi ánamaðka úti
11111 hvippinn og hvappinn, úr því að hann þurfti ekki annað
en H'fta nefinu og opna það ofurlítið til þess að gómsætur orrnur
1 >Di beint ofan í kokið í lionum? í þeirri þýðingarmiklu náms-
B>rein, að leita fæðunnar, lauk Valdi aldrei inntökuprófinu, hvað
a lneira. Satt að segja komst hann aldrei lengra en það að
•a nefi um þær flugur, sem hreint og beint áreittu liann, en