Eimreiðin - 01.04.1944, Qupperneq 71

EIMREIÐIN
HON ELSKAÐI SVO MIKIÐ
135
Notaleikakenndin gagntók mig við heita loftstrauniana, heim-
ilishlýju og hugarþel hins ókunna gestgjafa míns. — Ég minntist
þegar hrakfarar minnar og þess, að ég mundi liafa verið svæfður,
°g um fót minn hafði verið búið. -— Líðan mín var góð eftir
atvikum.
Lágvært glamur barst mér til eyrna í gegnum hálflukta liurð-
llla, eins og verið væri að skola af matarílátum. Yísu heyrði ég
raulaða lijáróma kerlingarröddu. — Ég hóstaði til þess að gera
vart við mig. Diskaglamrið og raulið hljóðnaði þegar. Ég lieyrði,
að einhver liökti til dyranna á svefnhýsi mínu.
»0, blessaður auminginn, ertu þá vaknaður!“
Þetta mælti gömul kona hlöktandi dimmri röddu, um leið
®g hún vaggaði inn lir dyrunum. — Hún var lítið eitt bogin í
baki og grá fyrir hærum. Andlit hennar var alsett smágerðum
brukkum. Augun voru lítil, alltof lítil, að því er virtist, fyrir
storar augnatóttirnar. Augnakrókarnir blóðrauðir, svo og hvarm-
arnir. Munnurinn teygðist fram í totu. Og það var eins og hún
snijattaði á orðunum, þegar hún talaði. En skerpuleg var hún
°g festuleg, og svo virtist mér sem hátíðleikablær væri yfir henni
allri.
Við lieilsuðumst, og ég kynnti mig.
»Ég heiti nú Hildur“, sagði hún af hjartans lítillæti.
»Já. Hildur, — lijúkrunarkonan“, sagði ég.
«Stundum er ég kölluð því nafni. Annars er ég löngu hætt á
6JÚkrahúsinu. Það líta bara gestir inn til mín stöku sinnum eða
eg til þeirra“, anzaði hún hálfbrosandi.
»Ég þakka lijálpina, kærlega“.
«0g minnztu ekki á það. — En livernig er líðanin, maður
minn?“
»Þakka þér fyrir, liún er ágæt“.
«Jæja, blessaður auminginn. Þú liefur brenglað fótinn illa. Ég
fekk lækninn liandan yfir til þess að búa uin hann. Svo verður
Þú liérna hjá mér, þangað til þú ert allra ferða fær“.
«Kærar þakkir. En mér er ómögulegt að níðast svo á gest-
ri8m þinni. Ég held, að ég leggi mig með lapparskömmina inn
5 sjúkrahúsið þarna fyrir handan“.
«Þú kemst nú aldrei langt, góðurinn minn, það er iðulaus stór-
bríð í aðsigi. — Ég held, að þú ættir að þekkjast boð mitt. Þú