Eimreiðin - 01.10.1946, Blaðsíða 39

Eimreiðin ævintýri páls á halldórsstöðum
263
sólurinnar, þar sem júnídagurinn vakir einnig náttlangt, til
móts við óvissuna og atburði liversdagsleikans, til svo langrar
samfylgdar sem nú er raun á orðin.
Þessir atburðir áttu sér langa forsögu. Að baki þeim lá merki-
legt og fagurt ævintýri. Á gullbrúðkaupsdegi sínum, 3. juni 1944,
liöfðu þau Páll og Lizzie boð inni fyrir vini og sveitunga. 1 þvi
boði sögðu þau gestum sínum ævintýri sitt. Er liér stuðzt við
!,ær frásagnir.
Eins og fyrr var greint, var Páll óframfærinn í æsku og treysti
sér lítt. Féskortur hamlaði og á þeim árum hvers manns stórhug.
bó kom þar, að Páll hugði á nokkurt stórræði og réðst til utan-
farar, félaus að öðru en farareyri. Varð það úrræði hans að ráðast
á vist með skozkum sauðf járbónda, og dvaldist hann þar samfellt
Þrjú missiri. Síðar fór liann tvisvar með sauðaskipi til Skot-
lands og átti þá enn vetrarvistir með skozkum bændum. Leiddu
ferðir þessar til þeirra atburða um kvonfang lians, sem aður var
frá greint.
Páll segir svo frá, að er liann fyrst kom til Leith, felaus og
mállaus að kalla á enska tungu, leitaði lxann sér ódýrrar gist-
htgar og var vísað á gistihús, þar sem kostnaður myndi liófi
n£erri. Þar var þá lil húsa 7 ára stúlka, kölluð Lizzie, einkar
fögur, hispurslaus, glaðlynd og góðviljuð. Varð það ráð Páls að
leita til þessarar litlu stúlku um leiðbeiningar í framburði enskrar
tungU. Veitti hún þær ljúflega og virtist liafa góðlátlegt gaman
að vankunnáttu lians í siðum manna þarlendis. Honuin þótti
°8 gott að þiggja lijálp svo ljúflega og barnslega veitta, án þess
að eiga á liættu að mæta fyrirlitningu og broka, sem bann þá
óttaðist að verða kynni lilutskipti sitt, svo fákunnandi sem hann
var og ódjarfur í þessari fyrstu utanför.
hessi fyrstu kynni þeirra Páls og Lizzie reyndust ekki liald-
faus. Af þeim liófust bréfaskipti þeirra um 10 ára skeið. Hinn
íslenzki fjármaður, svo fákunnandi og fjarstæður þessu barni
11111 siðvenjur og alla uppeldismótun, eignaðist, þar sem hún var,
einlaegan og tryggan vin. Þeir menn, sem átt liafa kost langrar
h) nningar af frú Lizzie, geta sér til um það, að bernskutöfrar
hennar hafi verið miklir, ekki einungis sakir fegurðar, lieldur
°g vegna þess liispursleysis og óskilorðsbundnu hjálpfýsi, sem
góðum börnum er eiginleg. Og það er þá jafnframt auðvelt að