Eimreiðin - 01.04.1948, Blaðsíða 44

EIMREIÐIM
LANDNÁMSMENN.
Þeir samþykktu ei áþján né yfirvöld,
ólögleg kvöS skyldi sjóðina spara.
Þeir ákveSiS neituSu aS greiSa sín gjöld,
og gunnreifir kiisu þeir heldur aS fara.
ÁkvörSun þessi til athafna leiddi —
og eyjan í vestrinu lokkaSi, seiddi —
þaS átti’ ekki viS á víkingaöld
aS velja sér neitt, sem aS skerti og eyddi.
Svo fermdu þeir knörrinn og fóru um borS
meS farangur allan og þá, sem þeir unnu.
En angurblíS saknaSar- ótöluS orS
til œttjarSarinnar á tungunum brunnu.
Kannski var þyngst aS kveSja og gleyma
kostum og hlýleika jarSanna heima.
Mundi’ ekki farmanninn feSranna storS
í framtíSinni meS söknuSi dreyma?
SkipiS rann áfrarn í blásándi byrr
um blávegu hafsins til óþekktra slranda,
Nú voru þeir hólpnir og fundu þaS fyrr,
aS frelsiS var allt, er þeir kusu til handa.
Nú skyldi aftur notiS og lifaS,
meS nýrri dáS framhald sögunnar skrifaS.
Nú skyldi vœgSarlaust vísaS á dyr
því, sem veikti og fékk þeirri ákvörSun bifaS.
Og ísland heilsar meS fönnum skrýdd fjöll
og flúSir og brim viS klettóttar strendur.
Svo sigla þeir áfram, unz útsýnin öll
opnar þeim sviS fyrir starfsamar hendur.
ji