Eimreiðin - 01.04.1948, Blaðsíða 37

bimreiðin
HESTARNIR HEIMA
117
bak (1925). En þá lagðist hann með mig og vildi ómögulega bera
mig. Hann hefur fundið, 6em var, að ég var engin reiðkona lengur.
Eins og geta má nærri, voru margir fleiri hestar heima, en ég
aetla ekki að geta þeirra hér. Það er eins og þeir hafi átt dýpstar
rætur í hjarta mínu, b'ræðumir Vængur og Brúnn, því mig dreym-
ir þá 6vo oft, sérstaklega Brún. Þá er ég alheilbrigð og þeysi um
allar jarðir og eru allir vegir færir. Draumur, þú ert dásamlegur,
og hvé lífið yrði gleðisnautt án þín. Aldrei hefur mér þótt eins
vænt um nokkura skeþnu eins og blessaða hestana, og aldrei hefur
mig tekið éins sárt til hjartans, eins og þegar ég heyri, að einhver
hafi farið illa með hestana 6Ína. Ég kalla þá enn í dag elsku
^inina mína, og það eni þeir.
Eva Hjálmarsdóttir frá Stakkahlíð.
LAUSAVÍSUR.
SITT AF HVERJU.
Veldur skeinum hálka á hleinum.
Hlýja sveinum glimutök.
— Ást í meinum, allt í leynum.
Oft er seinum hætt í vök.
VOGREK.
hegar hrannir hroða gandi
hleypa, stoðar enginn vafi;
bvi trylltir boðar bera að landi
brotna gnoð af sollnu hafi.
Á afturfótunum.
Vondu er í verra snúið,
várla hlúð að kærleiksyl.
— Fláð er réttlætið og rúið
réttinum að vera til.
VEÐURLÝSING.
Útsynningur argur kveður
ýlfurs-hljóð við raust.
Rok og slúð og ruddaveður
rembist þindarlaust.
HLUTSKIPTI MANNA.
Fæðist einn, og annar deyr,
allir renna þetta skeið.
Sagan ekki sögð er meir,
— svona er manna ævileið.
Stéinn K. Steindór».