Eimreiðin - 01.04.1948, Blaðsíða 50

130
KVIKMYNDALISTIN FYRR OG SÍÐAR EIMREIÐIN
árið 1902. Framfarir í tækni hafa rutt úr vegi mörgum torfærum
frá fyrstu árunum. En jafnframt hafa kröfurnar um listræna með-
ferð í framleiðslu kvikmynda aukizt stórkostlega. Hún er nú
orðin svo fullkomin, að kvikmyndina má telja fullkomnasta liet
þeirra lista, sem verka á sjónskyn manna. Engin myndlist, sem
sagan kann frá að greina, hefur haft eins mikil áhrif á líf samtíðar
sinnar sem hún.
S VÖRTU SKIPIIM.
Sigli ég á svörtu skipi senn úr dagsins höfn
óminnis nökkva, út á svefnsins dröfn.
Þenja seglin þreytuvindar, þagnar dagsins kliður,
Rikir úti á blundarbárum blessuð ró og friður.
Fæ ég ekki að sigia í nótt um drungadimman mar,
án þess skipið doki við Draumaeyjarnar?
Fæ ég ekki grið til að gleyma þessa nótt
öllum þeim harmi, sem ég hef til dagsins sótt?
Dularbjarmi daufur lýsir Draumaeyjarnar,
horfnir svipir daganna, huldar minningar
lokka þar til Iandgöngu, leiða í ævintýr, —
enginn veit hvort ami eða unun með þeim býr.
Blása þýðir værðarvindar, við er snúið knör,
í nýja höfn á nýjum degi nú skal stefna för.
Hvernig er þar um að litast? Urðir, grjót, og skriður?
Eða grænar grundir, skógar, gil og fossaniður?
Síðar öðru svörtu skipi sigli ég úr vör,
á öðrum nökkva óminnis er mér búin för.
Mjótt er bilið milli stranda mannlífs hér og þar,
óteljandi, í allífs hafi, eyjar vitundar.
Aðalbjörg Bjarnadóttir.