Eimreiðin - 01.04.1948, Blaðsíða 35

eimretoin
HESTARNIR HEIMA
115
Víkingur líka. Þeir héldu sig alltaf 6aman, og hélt ég að þeir
væru bræður, en bvo var ekki. Sproti var fyrirtaks áburðarklár.
Einu BÍnni man ég það, að ég átti að ríða honum inn á Stekk,
en við vorum mörg saman. Hann var mjög viljugur í samreið og
góður stökkhe6tur, en elíkan hraða þoldi ég ekki, enda ung að
árum, og datt af baki. Þeir 6ýndu aldrei kenjar í samreið.
Svo var það eitt 6Ínn að amma mín og önnur kona ætluðu til
Seyðiefjarðar, 6em leið liggur yfir Hjálmárdalsheiði. Voru engir
reiðekjótar handa þeim nema Sproti og Víkingur. Voru þeir
nú söðlaðir, og héldu þær að þeir myndu láta vera að óþægðast,
þegar þeir voru báðir saman, en því var ekki að lieilsa. Víkingur
var rammstaður og gekk aftur á bak, en Sproti stóð á afturfót-
unum. Konan, sem ætlaði að ríða Sprota, stóð sig mjög vel og
Haggaðist ekki í söðlinum. Gekk svo leikurinn niður túnið og fór
hvorug af baki. Þær létu ekki undan, hvemig sem þeir létu. Stóð
fólkið á hlaðinu og hló óspart að þessari heimanreið.
Þegar kom niður fyrir túnið, tóku þeir til fótanna og létu eins
°g ekkert væri, og gekk nú allt vel, þangað til kom að heiðarbrún,
þá byrjaði sami leikurinn. En þær létu sig eigi að lieldur, og
loksins sáu kláratetrin, að sh'kt myndi ekki duga og voru nú hinir
Heztu alla leið suður að Dvergasteini. Var þeim sleppt þar í
girðingu, en líklega hafa þeir hugsað þessum þrálátu reiðkonum
Þegjandi þörfina, því þegar komið var á fætur í Stakkahlíð,
stóðu þeir við grindverkið, þar sem vant var að binda hestana,
tt'jog sakleysislegir á svipinn, og hneggjuðu glaðlega á móti hús-
freyju, þegar hún kom út, eins og þeir væm að láta hana vita, að
þeir væm komnir heim.
V.
Vor eitt kom mjög góður gestur að Stakkalilíð. Það var Þómnn
Gísladóttir grasalæknir. Fór hún um liagann og tíndi grös í poka
81nn °g þurrkaði. Fór ég með henni hvert sem hún fór og hafði
Eina mestu unun af henni, því hún var svo fróð og þekkti hvert
Elóm og hverja jurt, sem óx heima. Einnig var hún mjög skemmti-
^egi og héh ég að hún hlyti að vita allt milli himins og jarðar.
^egar hún hafði dvalið um hríð heima, bað hún að lána sér hest,
þyí hún ætlaði að bregða sér til næ6ta bæjar. Bað hún mig að
vísa sér veginn.