Eimreiðin - 01.01.1955, Síða 88

76
RITSJÁ
EIMREIÐIN
sundur í miðju með punkti, eins og
mörgum þykir nú sjálfsagt að gera,
ef erindi er fjórar línur. Um vit
varðar þá ekkert. Hér fer að vísu
ekki vitið forgörðum, en illa fer það
samt með hugsunina að hafa þarna
meira en kommu. Og ef við tökum
nú langstökk aftur á bls. 201, þá ber
þar alveg að sama brunni um stök-
una á miðri síðunni. 1 2. er. á bls.
211 er önnur braglína hreint innskot
og á að standa annaðhvort innan
sviga eða milli þagnarstrika. Á bls.
213, í fyrstu braglínu þriðja erindis
á engin komma að vera á eftir orð-
inu „niður“ (sonur), og um 4. er. á
bls. 217 er það gamla sagan, að það
er í heimildarleysi höggvið sundur í
miðju.
„Allt skal lúta eldinum þeim“,
sagði skáldið. Stafsetningin er nú á
dögum svo háheilög, að henni skal
allt lúta, og þá að sjálfsögðu ekki sízt
rim og stuðlar, sem hvorugt siglir nú
háan byr. Hvorttveggja rekur hún á
dyr í þessum bókum, og er vafasamt,
hve vel Sigurður Breiðfjörð hefði
kunnað því. Lítum i fyrra bindið. Á
bls. 73, 3. línu, er ritað „eftir“, þó
að Sigurður rimaði þarna á móti
„brettir"; á bls. 118 er það sama sag-
an, þó að hann rimaði á móti „glett-
ur“. í neðsta erindi á bls. 181 er of-
stuðlað með því að rita „eg“ og átti
vitanlega að rita „ég“; með því að
rita „eg“, en ekki „ég“, er stuðlað i
2. braglinu 0. er. á bls. 195, en slikt
vitum við, að ekki er leyfilegt i fer-
skeyttu erindi. Á bls. 75 í 2. bindi,
3. er., höfum við enn „eft-“ á móti
„rétt-“, og á bls. 187 „aft-“ á móti
„hratt“.
Við ber það, að tvö orð séu gerð úr
einu samsettu, svo að viti sé þar með
brjálað; sjá t. d. „fróðleiks þrota“ á
bls. 183 í 1. bindi og „hagla byssu“
á bls. 53 í 2. bindi; þarna á að rita
„fróðleiksþrota1' (lo.) og „hagla-
byssu" (no.).
'í'mislegt er það, sem ekki er unnt
að segja um, hvort rétt sé með farið
án þess að hafa fyrir sér þau gögn,
sem útgáfan byggir á, en í öðrum
tilfellum er það bersýnilegt, að text-
inn er ekki réttur og stundum jafn-
bersýnilegt, hvernig leiðrétta beri.
Við skulum fyrst taka fyrra bindið.
1 3. er. á bls. 247 liggur það í aug-
um uppi, að „orma lokinn bana“ á
að vera „orma lokin bana“, þ. e.
vetrarlokin, sumarkoman. I síðara
bindinu, bls. 32, neðarlega á siðunni,
er „Nokkuð" rangt fyrír „Nokkurt".
Á bls. 130, 3. braglínu 2. erindis, á
„þetta?“ að vera „ettir?“. Siðasta
braglínan í fyrstu Gluggavisunni
(bls. 151) er nú prentuð: „því ekki
vaknar Þóra“, en illa fer þetta „þvi“,
og ekki er það í texta Einars Bene-
diktssonar; og ekki þekkti hún það
sú gamla kona, sem ég lærði vísurnar
af, áður en útgáfa Einars kom til
sögunnar. 1 efstu línu á bls. 155 er
„brutu“ ekki annað en firra og mun
eiga að vera „gerðu“. I næstneðstu
línu á bls. 162 á „nistils fitin“ að
vera „nistis fitin", og í neðstu vís-
unni á bls. 216 tekur rimið af öll
tvimæli um það, að „skríða" á að
vera „skunda“. 1 2. er. á bls. 218 á
greinilega að standa „sjáar“, en ekki
„sjávar" (og þvi síður „svjávar"). Á
bls. 224, í 1. er., á að vera „dika“, en
ekki „díkja“.
Kostuleg er braglínan „Hekla veld-
ur bál’ og bann’“ og ekki auðvelt að
gizka á, hvernig hún er til orðin, en
hún er hér á tveim stöðinn, bls. 129
og 134. Alveg augljóslega á hún að
vera „Hekla veldur, bál og bann (bú-