Eimreiðin - 01.07.1956, Blaðsíða 13

MARTIN A. HANSEN
165
tíma. Undirritaður getur ekki rætt sögurnar í „Agerhönen"
þessu til skýringar, en höfðar til smásagnasafnsins „Torne-
busken“ af því að þar er list hins táknræna þreytt til aug-
Ijósrar og eftirminnilegrar niðurstöðu hins sama og einkennir
..Jonatans rejse“ og „Lögneren". Sögurnar eru þrjár og heita
Páskeklokken, Midsommerfesten og Septembertágen. Efnið
skal ekki rakið, en aðeins bent á, hvað höfundurinn vill segja
á dulmáli sínu. Söguheitin nægja. Fyrst er vorið, þá blóma-
h'minn og loks haustið, spölurinn er frá sáningu til uppskeru
°g þetta gefið í skyn til að margfalda áhrif hins, sem frá er
sagt lesandanum til skemmtunar og fróðleiks. Raunverulega
hugsaði Martin A. Hansen löngum um lífið og dauðann, þeg-
ar hann samdi skáldsögur sínar og smásögur, vanda þess að
Vera maður, fögnuð þess og kvöl, sæmd þess og skyldu. Og
þessu lýsir hann af svo lúmskri snilld, að alvörulítið fólk ein-
blínir á íþróttina. Hún var mikil og góð, en hitt stærra og
meira, að skáldskapurinn er listræn sönnun um reynslu og
þróun höfundarins og samtíðar hans, sagan af þeirri vegferð,
er sjálenzkur húsmannssonur brýzt á fjallstind heimsborgar-
ans og lítur þaðan land sitt og þjóð til að sjá og skilja um leið
' eröldina og mannkynið.
V.
Hér verður ekki fjölyrt um ritgerðir og greinar Martins
A- Hansens, þó að af þeim sé mikil saga. Maðurinn var menn-
mgarfrömuður, sem lét sér fátt óviðkomandi og kvaddi sér oft
hljóðs til að segja þróttmikla og frjálslynda skoðun, en var þó
einfari og hugsaði því og ályktaði iðulega öðru vísi en aðr-
lr- Undirritaður hefur ekki lesið bók hans „Orm og tyr“, sem
fjallar um fomar menjar og kallast leikmanns þankar um
þau efni. Martin A. Hansen leitaði uppi gamlar kirkjur og
°nnur slík mannvirki, grandskoðaði hvers konar forminjar
°g ritaði áminnzta bók til að koma á framfæri þeirri nautn,
Sent hann hafði af þessu. Sumir ætla, að hann muni á þenn-
an hátt hafa leitað samhengisins í fomri norrænni menningu.
Vl'st má svo vera, en hitt er þó öllu sennilegra, að hann hafi
Utið strauma fortíðarinnar leika um sig til að verða næmari