Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1956, Blaðsíða 30

Eimreiðin - 01.07.1956, Blaðsíða 30
182 EIMREIÐIN lífsloft. En þeir þurfa að hafa efni á að kaupa bækur, ferðast mikið og reyna margt, því að þeir þurfa margt að vita og fylgjast með öllu vel. Þeir þurfa að kunna sögu sinnar þjóðar betur en aðrir menn, kynnast nýjustu rannsóknum í mörg- um greinum, því að þeir eiga að vera spámenn og spekingar, efla drenglyndi, göfga lundarfar þjóðarinnar, vera andlegir leiðtogar, laða og leiða kynslóðirnar með hrífandi ljóðum og myndum, söng og sögu fram til betra og fegurra mannlífs- Þeir eiga að aga..... „Heyr á endemi" mun nú einhver segja. „Þeir ættu þá að kunna að aga sjálfa sig.“ Satt er það. Oft hefur orðið misbrestur á því. Oft hafa listamenn hlustað of lengi á Lorelei. Oft hafa þeir setið of lengi að sumbli í höll Bakkusar. En vondir menn eru þeir aldrei. Mönnum verður oft starsýnt á þá af því, að þeir stíga hærra í gleði og falla dýpra í sorg. Þeir eru hrifnæmari en aðrir og oft hrösulli í æstri leit að gleði, fegurð og fróðleik. En vondir menn eru þeir aldrei. Guð er í listinni og agar og hryggir og gleður og göfgar sína iðkendur og aðdáendur. Listamennirnir vilja fá okkur til þess að liita þeim guði, tigna hann og fylgja honum. Og er þetta engin afguðadýrkun, heldur lögmáli bundin, lítræn þróun siðmenningarinnar. í brjósti hvers einasta manns blundar þrá til göfugra lista. Þetta er guðdómlegt náttúru- lögmál, sem kemur æ skýrar í ljós eftir því sem fleiri tæki eru fundin upp til þess að taka við oki stritsins og menn fá fleiri tækifæri til þess að líta upp, horfa í kringum sig og brosa, finna til og lifa. Þá rnunu menn smám saman leggj3 meiri stund á margs konar listir, og allir verða einhvers konar listamerin, miklir listamenn. Það er takmark mannlífs' ins á jörðunni, fagurt og hátt og hæfilegt eilífum anda 1 endalausum geimi. ☆ ☆ ☆ Dýrð stjarnanna ljómar á liæstu tindum og í dýpstu dölum. Vér getum horft á liimininn nteð jörðina undir fótum, og vér getum lundið svip þess fagra og háa í því, sem smátt er, ef vér höfum einu sinni skynjað sál náttúrunnar. Einar Benediktsson.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.