Eimreiðin - 01.07.1956, Síða 44

196
EIMREIÐIN
að bera fram ósannindi — og þúsundir kjósenda hafa tamið
sér að líta á allt, er stendur í flokksblöðum þeirra eða fraffl
gengur af munni einhverra af forystumönnum flokksins seffl
óhagganlegt lögmál til eftirbreytni við hvers konar mikil'
vægar kosningar, þá er stutt að því gerði, sem skilur lýðræðt
og einræði. Er það svo óhugsanlegt, að flokkur, sem ætti öðr-
um ófyrirleitnari foringja, færi yfir þetta gerði — og forystu-
mennirnir, sem einir mættu tala í heyranda hljóði, flyttn
ávarp til þjóðarinnar, þar sem þeir tjáðu henni — við dynj-
andi húrrahróp og lófaklapp hrifinna fylgismanna —, að þel1
hefðu orðið að taka um stundarsakir öll völd í sínar hendur,
til þess að koma í veg fyrir harðstjórn þeirra, sem setið hefðu
á svikráðum við frelsi og réttlæti?
IV.
Þung refsing liggur við því að stela fjármunum manna,
hvort sem þar er gengið beint að verki eða beitt lævísi og
fölsunum. Þeim, sem slíkan verknað fremja, er refsað með
fangelsisvist og sviptingu borgaralegra réttinda, þar á meðal
kosningarréttar og kjörgengis. Og við því liggja sektir að
skerða æru náungans í ræðu eða riti. En daglega heyrum við
það eða sjáum og umberum það yfirleitt með hugarró, að
með fölsun staðreynda, ýkjufrásögnum og beinlínis ósannind-
um sé hnuplað sannfæringu manna, skert frelsi þeirra til
mynda sér skoðun í krafti skynsamlegra raka — og þar með
gengið í berhögg við dýrmætustu eign mannkynsins, jafn-
réttishugsjónina, mannhelgina, sem er grundvölluð á guðleg'
um uppruna mannsinsl
Hvenær mundi svo tími til þess kominn, að það verði að
minnsta kosti látið sæta álíka vítum að falsa staðreyndir og
að falsa ávísun á banka, að það þyki jafnvel ívið meira brot
að rupla sannfæringu manns en að stela frá honum skóhlíf-
um — að allir, sem með réttu fordæma æru- og líkamsmeið|
ingar, geti orðið sammála um þá kröfu, að ekki liggi vægar1
refsing við skerðingu þeirra réttinda, sem maðurinn eiffl1
nýtur vegna andlegra yfirburða sinna yfir allar aðrar skepn-
ur jarðarinnar.