Eimreiðin - 01.07.1956, Qupperneq 55

SVIPMYNDIR FRÁ ÍSLANDI
207
limbri, mun gera íslendingum erfitt að halda við jafnvægi
í inn- og útflutningsverzluninni. Innflutningur hlýtur alltaf
að verða mjög mikill. Það er því höfuðnauðsyn, að bóndinn
verði kyrr á landi sínu og framleiði nauðsynlegustu matvæli.
Eins og stendur sér landbúnaðurinn íbúunum fyrir nægilegu
magni af mjólkurafurðum og kjöti — og bætir auk þess ull
og gærum á listann yfir söluhæfar útflutningsafurðir. Flótti
æskufólks úr sveitunum stofnar ekki aðeins þessari fram-
leiðslu í stórhættu, heldur hlýtur einnig, þegar fram líða
stundir, að eyðileggja suma beztu eiginleika hins íslenzka kyn-
stofns. Borgarlífið hefur alltaf haft spillandi áhrif á manninn,
hefur að minnsta kosti ávallt dregið úr snerpu og herkju.
Hins vegar er sú festa og rögg, sem hið hrjúfa umhverfi bú-
skapar og sveitalífs hefur í för með sér, nauðsynleg hverri
þjóð, sem teljast viíl sjálfstæð og fullvalda. Reykjavík, með
ollum sínum þægindum og nútímamenningu, stofnar án efa
undirstöðu hins íslenzka þjóðlífs í verulega hættu.
Það er þegar í stað augljóst hverjum þeim, sem til Reykja-
víkur kemur, að húsnæðisskorturinn er eitt höfuðvandamál
borgarinnar. Húsin í Reykjavík eru þó sannarlega eitt af
merkilegustu og mest áberandi andstæðum staðarins. f upp-
hafi réð timbrið og bárujárnið ríkjum í húsagerðarlist hins
íslenzka höfuðstaðar, og enn þann dag í dag má sjá töluverð-
an fjölda slíkra húsa við flestar aðalgötur borgarinnar. Stein-
steypan, eftir að hún kom til sögunnar, færði borginni nýja
°g vel byggða tegund húsa — hvít, með rauðum, litsterkum
þökum. Þetta er hinn prýðilegasti húsakostur, sem virðist
vera bæði stílhreinn og viðfelldinn. Óhætt er að segja, að
tnikill meirihluti borgarinnar sé nú byggður ágætum húsum
af þessari tegund. Eftirspurnin eftir þessum húsum fór stöð-
ugt vaxandi, en svo kom stríðið og olli ýmsum óumflýjan-
Hgum erfiðleikunr á þessu sviði sem öðrum, jafnt á íslandi
°g annars staðar. En fólkið hélt áfram að streyma úr sveit-
ttnum og kaupstöðunum úti á landi, og þeir, sem voru á göt-
unni og höfðu hvergi húsnæði, þegar til borgarinnar kom,
ferðu klukku framfaranna aftur á bak og fluttu fegnir inn
í herskálana, sem brezku og amerísku hersveitimar höfðu
reist á stríðsámnum. Bárujárnið var komið aftur í hinni