Eimreiðin - 01.07.1956, Page 63

Gömul saga
eftir Jón Jónsson Skagfirðing.
Þekkti ég ungur þrönga sveit,
er þýðir straumar runnu.
Hrjóstrum breyttu í blómareit
hrosin hennar Gunnu.
Saman áttum sumarvist;
saman hugir runnu.
Hér í hjarta mótaðist
rnyndin hennár Gunnu.
Ötal fljóð ég önnur veit,
sem auðnttþræði spunnu,
aldrei sanit ég aðra leit
yndislegri en Gunnu.
lllar nornir illan þráð
örlaganna spunnu,
skildar létu í lengd og bráð
leiðir okkar Gunnu.
Enginn þekkir annars stríð.
Okkar hallir brunnu.
Bliknuðu sem blóm í hlíð
brosin hennar Gunnu.
Kyljur fóru unt krappa sveit,
í kröpum straumar runnu.
Af kuldahrolli í kampinn beit,
er kvaddi ég hana Gunnu.
Áratugi í aldasjó
elfur tímans runnu.
í minningunni ei máist þó
myndin hennar Gunnu.