Eimreiðin - 01.07.1956, Side 76

228
EIMREIÐIN
Sam bauð Ted rólega að taka sér sæti á ný. Sneri máli
sínu því næst eingöngu að gestinum, en lét Megan skæla.
„Heyrið þér mig nú, hvað-þér-nú-heitið, nú ætla ég að
segja yður eitt . . . Mín vegna megið þér gjarnan taka hana
á brott með yður, ef yður sýnist svo. Þetta er tík, en það eru
góðar artir í henni — það þarf bara að venja hana. Þekkið
þér ekkert til veiðihunda?“
Ted, sem var órðinn fölur í framan, hristi höfuðið.
„Ekki það,“ hélt Sam áfram, „þá vitið þér ekki, hvaða
aðferð maður notar til að venja þá, en það, sem ég á við, er,
að sama aðferðin gildi við þær allar. Maður verður alltaf að
þræla íyrir þennan eða hinn. Ég þræla fyrir þá þarna uppi í
námunum, og það er nú mín skoðun, að konan verði að leggja
allt í sölurnar fyrir manninn sinn. En hún þarna,“ hann benti
á Megan með þumalfingrinum, „hún nennir engu, hún gengui'
með þá grillu, fjandinn eigi mig, að hún geti haft endaskipti
á öllu veraldarlögmálinu eftir sínu höfði, án þess að þurfa
að taka tillit til eins eða neins . . . Hvað haldið þér, að henni
hafi orðið fyrst fyrir, þegar þeir liöfðu tilkynnt henni, að mér
mundi aldrei verða náð upp úr námugöngunum? Hún fór og
tók sextíu punda lán út á líftrygginguna mína og hélt síðan
rakleitt til Vesturvíkur, án þess henni kæmi til hugar að &
sér svarta treyju, hvað þá meira. Svona er hún. Allir í þessu
bölvuðu þorpsbæli tala um hana. Og hvers vegna hagaði
hún sér sí svona? Einungis vegna þess, að ég skrepp til að
horfa á hundaveðhlaupin, þegar ég losna úr stritinu niðri í
námunum, í stað þess að nudda mér upp við hana allt kvöld-
ið eins og grís, sem vill komast á spenann. Hún er ein af
jDeim konum, sem ekki eru í rónni nema þær hafi karlmenn
hangandi í pilsfaldinum sí og æ, skiljið þér? Það er einmitt
það, skiljið þér, sem verður að venja hana af.----------já, ég
vildi bara segja yður þetta áður en það er um seinan.“ Hann
gaf gesti sínum, er sat nú sem höggdofa, lymskulegt horn-
auga. „En eins og þér vitið, Joá er það nú einu sinni ég, sem
hún er gift, og ekki hef ég hugsað mér að fara fram á skiln-
að. En ef þér viljið fá hana — þá gerið svo vel og takið hana.
Það skal látið afskiptalaust af mér.“
Ted hafði lilustað á alla þessa predikun með undrun og e*