Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1961, Síða 29

Eimreiðin - 01.09.1961, Síða 29
--------------------\ ^ásaga eftir nb°rgu Lárusdóttur. Jiam ö]j ' °S e^ki leið ;í löngu, þar til t 1 heimiiisfóikinu varð kunn- ^Um það. llalðl ;í(t barn. ig , Ur*nn, sem hún kenndi barn- ekki'aðst ekki eiga það. Rakel var sárt -'íí kaltl dottin. Hún sór og lgUs 1 h'igði að hún væri alveg sak- Ur * hllum öðrum. Þetta var gift- inni 1Ir °g mikils virtur í sveit- har)n a* var óbærileg smán fyrir og n konu hans að bjálfi eins har)t 9 el skyldi bera slíkar sakir á hej]k ^°nan hans liafði ekki á OrQjy! Sei tekið eftir að hún heyrði allt llllrin' Vinkonur hennar gerðu han’a Sern þær gátu til að hugga h\ag hughreysta. Þær skildu vel °g þJe,nni leið' Hún Srét °g grét eþ kg, tetu reiði sína bitna á Rak- tim Q uðu hana öllum illum nöfn- ingjaj^ Sugðii, að það væru aum- illu tijeUls °g hún, sem kæmu öllu Um ag leiðar- Þær sannfærðu hana sakl ltlaðurinn hennar væri sára inn jlS þessum áburði og að eng- egði trúnað á orð Rakelar. Hún væri ekki einu sinni með fullu viti. Loks lét konan huggast. Hún fyrirvarð sig, sá að engu var lík- ara en vinkonurnar þekktu mann hennar betur en hún sjálf, sem undir niðri hafði grunað hann um hrösun. Hvað hún var þeim þakk- lát fyrir traust þeirra. Hún var því fegin að hala ekki látið í Ijósi neinn efa um tryggð lians. „Ef í hart fer,“ sögðu þær, „er honum í lófa lagið að hreinsa sig af þessu.“ Konan spurði með hverju. „Með eiðnum,“ sögðu þær. „Það er ekkert fyrir saklausan mann að sverja.“ „Fær hún ekki líka að sverja?" spurði konan. „Það væru hreinustu helgispjöll að leyfa Rakel að sverja,“ sögðu þær. í Ási sat Rakel og grét fögrum tárum. Hún hugsaði sí og æ um barnið. Hana langaði svo mikið til þess að mega hafa Jrað hjá sér, mega gæla við Jiað, mega annast um það, mega hossa Joví í kjölt- unni og sjá Jrað brosa, rnega heyra það hjala og tísta. Það var fjarska fallegt, fannst henni, og hörund þess svo mjúkt, að hún Jrorði varla að koma við Jiað. Hendur hennar voru svo harðar og skorpnar, að hún gat meitt það. Hún varð þess áskynja, að fólk trúði því ekki, að húsbóndi hennar ætti barnið. Það sagði: „Þú skalt nú ekki hafa hátt um það, Rakel. Hann er mikils virtur maður.“ Þá benti hún á barnið. „Sjáið
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.