Eimreiðin - 01.09.1961, Side 74

258
EIMREIÐIN
Ég heiti Allan Smith, — já, — All-
an Smith.
Hann endurtók nafnið eins og
hann vildi benda á, að þetta væri
sérstætt nafn.
Hann virtist vera á áttræðisaldri.
Þrátt fyrir svækju hitann var hann
í jakkafötum með vesti, dökkbláum
á lit, snjóhvítri skyrtu og með rautt
bindi. Á liöfði bar hann snyrtileg-
an, gráan mjúkan hatt. Hann hafði
fremur langt andlit og þvera höku
með spori, hann var varaþunnur,
en mælskulegur, augun skýr og
blá, og það var eins og í þeim íælist
glettnisglampar, — en hendur hans
vöktu þó mesta athygli. Þær voru
langar, mjúkar og lipurlegar.
— Það er fjarska heitt í dag.
— Já, sérstaklega.
— Eruð þér hér með litla dreng-
inn yðar?
- Já-
Ellen skotraði til hans augunum.
Þrátt fyrir aldur lians var eitthvað
aðlaðandi við hreyfingar hans.
Hann renndi augunum af mikl-
um áhuga á hana, virti hana fvrir
sér frá hvirfli til ilja.
— Þér eruð yndisleg kona, ég
lief oft séð yður með litla, fallega
drenginn yðar.
Hann brosti ánægjulega til
hennar, en það var ekkert nær-
giingult við þetta bros.
Og Ellen gat ekki varist því að
brosa aftur. Don juan gamli, ja
hérna, lmgsaði Ellen, og aldrei of
gamall til þess að mæla kvenfólkið
eftir hinum sérstaka mælikvarða
karlmannsins.
— Þér eruð Norðurlandabúi?
Sænsk?
- Já- . ju.
— Norrænar konur vekja ýel J
lega geðþekka eftirtekt. Eg
gamall mannþekkjari.
— Það efa ég ekki, hugsaði El e
— Já, ég hef ferðast unt / .
heirn. Ég var frægur töfrarna
Allir þekktu Allan Snrith.
Aftur nefndi liann nafn sitt
Uallll
sérstakri áherzlu, eins og ‘
héldi, að hún hlyti að kannast '*
hann. og
— Já, einmitt, sagði EHen
reyndi að láta svo sem hún Ee
mikinn áhuga fyrir orðum haIlS
Allan Smith gleymdi þvi
að nærri tvær kynslóðir höfðn kn’^
ið fram, frá því hann var og
— Kóngurn og keisurum sýnt
listir nrínar og kynntist allra þj(l
konunr.
— Og sýnið þér enn þá tn 1
listir? j0l-
— Nei, unga frú nrín, Ee'n og
nrínar eru orðnar of stirðar
sjónin er tekin að förlast, — J‘l’
er nú 82 ára.
- 82 ára, segir Ellen undi;1
þér lítið út fyrir að vera 70-
— Nei, ég er garnall nraður- - ^
ég enn ungur,
var einnritt árið, sem ég fot
til Arneríku. , p
— Eruð þér ekki frá Ástrjlle).
— Nei, ég er Amerikani, e11
ástralskur ríkisborgari.
— Hvernig atvikaðist það?
- Jú, sjáið þér. Rétt fyrir S‘ u-
lrér i 1
IniiE11’
1892
.......;rir^‘
lieimsstyrjöldina var ég ht* ; ^
inu og sýndi listir rnínar. Eg .
ekki ungur lengur, en varð S‘. jl(
tekin af ást til konu, sem vai n'| ^
yngri en ég, og kvæntist hennl’