Eimreiðin - 01.09.1961, Qupperneq 93

EIMREIÐIN
277
1 Japan, sem þa
þar er mælt-
i
0 ’ "le® hinn lýsandi íampa (göfgi
Ssannleika?)
sér í hendi.
m “nnari Eyjólfssyni hefur verið
stjór ' Vail(h á höndum við leik-
Orle " sv*ðsetningu þessa sund-
að lta kiks, sem varla er mögulegt
end-^e*a samræmdan heildarsvip,
Í*á b lle^Ur Gunnar ekki getað leyst
ir ^taut- Leikararnir voru og flest-
en "1Ur mtður sín, sem von var,
fUegUllltr þeirra fóru þó sæmilega
j\g I jhitverk sín, en ekki meira.
Hks<j f^ndurnir voru: Þóra Frið-
hlut °ttu’ er lék Ljónu, veigamesta
b»a Verk leiksins, Guðbjörg Þor-
ber<nardóltir, er lék frú Ólfer, Ró-
verk nhnnsson, er fór með hlut-
Sojj utLytjandans, Bessi Bjarna-
fja et L*k innflytjandann, Rúrik
fr^ , ,c SSOn. er lék barnakennarann
s0n 0lðfirði og Jón Sigurbjörns-
Ha’ er ^or með hlutverk Kúnstner
Ur 11' Lótti mér leikur hans best-
^ & Sannastur.
hjo^^jhhlin gerði Gunnar
Var i 'ls°n °g teiknaði búningana.
n°rt tveggja vel af hendi leyst.
yj. ^eikfélag Reykjavihir.
Leikf"!1 aPríl í vor frumsýndi
^ttnn° Reykjavíkur tvo ein-
ríUn ,.®a eRir Ionesco, Kennslu-
]eikr-,U" °S stólana. Voru þá þrjú
, ehir þennan höfund sam-
ar, k '*, ^’ihsviðum höfuðborgarinn-
sajjjg'1 a® Ljóðleikhúsið sýndi um
haUn leyti Nashyrningana eftir
kofrClUrÍnn iel cin hvern tíma
tir i. 1./aiia> að hann hafi oft frem-
tieijt h semÍa leikrit um ekki
°nr en um einhver minni-
háttar vandamál. Þessu sjónarmiði
lrefur liann bersýnilega verið trúr
er liann samdi umrædda einþátt-
unga. Á það þó einkum við um
Kennslustundina, því að efnið þar
er sáralítið, en leikritið byggist
ntest á leik með orð milli kennar-
ans, þ. e. prófessorsins og nemand-
ans, og er í því efni hlutur prófess-
orsins miklu meiri. En undir leiks-
lokin er eins og höfundurinn ranki
við sér, — sjái að það er ekki alveg
einhlítt að byggja leikrit eingöngu
á innantómum orðræðum. Og þá
gerist það, öllum óvænt, að pró-
fessorinn breytist í sálsjúkan morð-
ingja, er sefjar hinn unga nemanda
sinn og ræður liontim bana með
rýtingi. Ekki verður séð að fyrir
höfundinum hafi með þætti þess-
um, vakað annað en að semja leik-
rit vegna leiklistarinnar einnar,
enda hefur hann sagt að hann hafi
sett sér það takmark að losa leik-
húsið við áhrif hugsjóna, heim-
speki, stjórnmála og sálfræði. —
Mun mörgum þykja þetta ærið um-
fangsmikil „hreinsun“ og lítið
verða eftir fyrir leikritahöfunda til
að spreyta sig á. Kannski endar
þetta með því að málleysingjar ein-
ir verða á sviðinu á borð við ræðu-
skörunginn mikla í lok þáttarins
,,Stólarnir.“
Enda þótt Kennslustundin sé
ærið efnisrýr, er hún ekki leiðinleg
og má þakka það, meðal annars,
ágætum leik þeirra Gísla Halldórs-
sonar, í hinu erfiða hlutverki pró-
fessorsins, og Guðrúnar Ásmunds-
dóttur, er leikur nemandann og
Árna Tryggvasonar, er leikur ráðs-
konu hans.