Eimreiðin - 01.09.1961, Blaðsíða 100

284
EIMREIÐIN
liann mælir í bundnu máli eða
óbundnu og hann á ávallt erindi við
samtíð sína, og nær eyrum hennar,
því hún er fús að lilusta, þegar klerk-
urinn í Holti talar.
Kvæði frá Holti er fjórða ljóðabók
séra Sigurðar á tæpum áratug, en fyr-
ir röskum þrjátíu árum gaf liann út
fyrstu kvæði sín í Hamar og sigð, bók
sem vakti þá þegar athygli á höfund-
inum. Alls eru kvæðabækur Sigurð-
ar því nú orðnar fimm. Eftir að hann
gaf út Hamar og sigð 1930, virðist sem
hann hafi að mestu lagt Ijóðagerð á
hilluna um tvo tugi ára, þótt öðru
iivoru liafi að vísu birzt eftir hann
eitt og eitt kvæði á stangli á þessu
timabili. Það er ekki fyrr en 1952 að
Sigurður hóf að yrkja aftur svo að
um munaði, en jiað ár kom út kvæða-
bókin Yndi unaðsstunda, ári síðar
Undir stjörnum og sól og 1957 Yfir
ltlikandi höf. Með jtessum bókuni tók
séra Sigurður sér sæti á fremsta bekk
íslenzkra ljóðskálda og ekki þokar
liann jiaðan eftir útkomu Kvæðanna
frá Holti. Að vísu eru þessi kvæði
ekki öll hnökralaus og nokkuð mis-
munandi að skáldlegu gildi, en beztu
kvæði bókarinnar munu enn auka
skáldhróður höfundarins.
Kvæði frá Holti hefjast á ljóðinu:
Hví skyldi ég ekki um vorbjartar næt-
ur vaka, sem birtist í Eimreiðinni á
síðasta ári, en að öðru leyti skiptist
bókin í þrjá meginkafla —• Helgi-
stundir og minningar, Suðurfararvís-
ur og Við farinn veg.
1 fyrsta hlutanum er kvæðabálkur-
inn Heilög vé, ort á hálfraraldaraf-
mæli Háskóla íslands, en kvæði þetta
var eitt þeirra ljóða, sem viðurkenn-
ingu hlaut í samkeppninni um há-
skólaljóð. Þá er þarna annar langur
kvæðabálkur, sem nefnist Þorsteins-
minni, og er ortur í tilefni af 100 ára
afmæli Þorsteins skálds F.rlingss°]
Þá er Jiar og ávarp Fjallkonunna'
júní 1961 og kvæðin Vér bæn<h|r
Þig man ég lengst. , ,jdið
í Suðurfararvísum bregður s ' ^
upp ýmsum mynduni úr för s'nl1' .
Miðjarðarhafslanda, og eru mörg I ^
ara kvæða sérstæð og hljómrík-
norræni ferðamaður finnur )n
rænnar sólar leika um vanga, 0S^r;1
helgra og fornra sagna lauga
sinn. Kvæðið Chianti hefst á þessU
indi: g
,,Mér fannst ég verða ungur aI,n‘
sinn,
ó, Ítalía, á nokkrum sólskinsdög11^
er um mig hvelfdist himinn P* .
Því hingað kom ég öskugrár af e„
með íslenzkt veðramark á kinn
‘•S fðf'
í síðasta liluta bókarinnar, jp-a
inn veg, eru 39 kvæði og meðal p
margar gullfallegar ljóðperlur’
skulu hér tilfærð tvö erindi úr J
messuljóði 1961:
Enn koma dagarnir bjartir a
bláir í augum og léttir í sP0.1^'..',
Nú skal ég leggja lag mitt við I
leika mér ungur á vori. . ^,„1
Hlæja með fossum, hjala nieð 'ul<j[)I11
hlaupa á skýjum, bruna nieÖ vlU
og setjast með sólinni á tind"nl
birtuna, bróðir min11 .
ialdið vn,t
fríða.
Komdu út
bláhiminn guðs sé jjar tja
>tir mín góða, sittu mér nair-
ium hve vordægrin líða.
3 leysum vér liuga vorn tjo
taman
. . , p. pX
taktu þá eftir, hve ljult
að fagna sólinni saman.
í þessum hluta eru einnig
tækifæriskvæði, en í þeim hefnr
góðskáldinu daprast flugið og
nokk'1;
jtiöríP
nAlS3St