Eimreiðin - 01.05.1962, Blaðsíða 68

156
EIMREIÐIN
móðurfólki okkar. Honum gekk
vel i skólanum, þó liann læsi lítið,
en þó ég stundaði námið, kom það
i'yrir ekki. Það sem ég heyrði, fór
inn um annað eyrað, og út um
hitt. En jafnvel þó svo væri, gat ég
stautað mig fram úr biblíunni. En
ég var snemma tekinn úr skóla.
Lippe bróðir var, eins og mál-
tækið segir, augasteinn föður okk-
ar. Hvenær sem hann gerði eitt-
hvað ljótt af sér, sá faðir minn í
gegnum fingur með honum. En
Drottinn minn, ef mér varð eitt-
hvað á. Högg föður míns voru
þung, og í hvert skifti sem hann
sló mig, þá sá ég hana ömrnu
mína sáluðu. Svo langt sem ég
man, þá hafði þetta verið svona.
Hvað lítið sem ábjátaði, reif fað-
ir minn af sér beltið og sló mig,
þangað til ég var blár og marinn.
Það var alltaf þetta sarna, „vertu
ekki hérna, vertu ekki þarna.“ í
samkunduhúsinu, til dæmis létu
allir strákarnir eins og bjánar und-
ir messunni, en ef mér varð á að
segja svo mikið sem „Amen“, þá
fékk ég mín „laun“.
Ég var látinn vinna öll verk á
heimilinu. Við áttunr handkvörn,
og allan liðlangan daginn var ég
látinn mala bókhveitið. Ég var
líka látinn sækja vatnið og höggva
eldiviðinn. Ég kveikti upp eldinn
og hirti útihúsið. Mamma bar blak
af mér, meðan hún lifði, en eftir
dauða hennar var ég einstæðing-
ur. Þú skalt ekki halda, að ég hafi
ekki fundið til þess, en hvað gat
ég gert? Lippe bróðir skipaði mér
líka fyrir verkum. „Leibus, gerðu
Jtetta, Leibus, gerðu hitt.“ LipPe
átti sína kunningja, honurn þottl
gott að fá sér í staupinu, og he
oft á kránni.
Það var falleg stúlka í þorpinU
okkar; Havele hét hún. 1' að*11
hennar átti álnavöruverzlun. Hanlt
var vel stæður, og hann hafði sllt
ar hugmyndir um tilvonan
tengdason. En Lippe bróðir ha
aðrar hugmyndir. Hann iaS
gildru sína með varúð. Hann boig
aði hjúskaparmiðlurunum i)lU’
að koma ekki með tilboð 11
Havele. Og hann kom þeim 01
rórni á gang, að einhver í aett hen
ar hefði hengt sig. Vinir hallS
hjálpuðu honum til, og fengu a
launum sinn skammt af brenn1
víninu og kökur úr valmúafr#1'
Peningar voru ekkert vandam-1
fyrir Lippe. Hann opnaði hara
skúffuna hans pabba og tók l,a
an Jrað, sem honum sýndist -
lokurn gafst faðir Havele upP>
o g
gaf samþykki sitt til, að hún g1 1
ist Lippe.
Allur bærinn hélt upp á trulo
unina. Það er yfirleitt ekki venJ
að brúðguminn komi með lielin
anrnund, en Lippe neyddi föútn
okkar til að gefa sér tvö hundr11
„gulden“. Hann fékk líka hlta.
skáp, sem hæfði húsráðanda.
giftingarathöfnina spiluðu 11:6
hljómsveitir, önnur frá Janov, hn
frá Bilgorai. Þannig byrjaði
ferill Lippe. En það var svolj11
annað, hvað yngri bróðurinlJ
snerti, hann fékk ekki einu sinU!
nýjar buxur að fara í. Pabbi ha
lofað mér nýjum fötum, en hallt